ERİHNA YA BİLAL
öyle bir çağ ki,nefisler efendi,ruhlar köleydi,ruhları efendileştiren zahirde köleler,yine bu çağda husule geldi.
''AHAD''(c.c)dan AHMED'e (s.a.v) uzanan sonsuzluk numunesi hakiki efendiğin yolunu gösteriyordu.Renkleri,ırkjları,lisanları ne olursa olsun gönüllerde hep o ilahi söz yankılanıyordu.
''LA İLAHE İLLALLAH''
Bu sözün cazibesine kapılanlar,hakikat güneşi hz Muhammed Mustafa s.a.v etrafında pervane olupyanıp tutuşanlar hep..
ve dediler ki:
Aşkın bir gök gibi yayılır göğsümüze YA RASUL ALLAH
Umutlar filizlenir bahar gelir yeryüzüne YA RASUL ALLAH
Cuşa gelir cezbelenir cümle canlar
Can verir cemalin seyrine YA RASUL ALLAH
Gül cemalinin seyrine defalarca hazır olanlardan biri,rengini ve sevdasını Kabenin örtüsünden alan güzide sahabi habeşli siyahi köle;BİLAL R.A idi.
SEYYİDÜL-MÜEZZİN BİLAL R.A cemalini seyre doyamadığı o gül yüzlü güzel s.a.v 'in bülbül-ü nalanıydı aynı zamanda.Medineye hicrette sonsuzluk şarkısını ilk defa o söylemişti.Mekke semalarında islamın zafer nidalarını seslendiren yine onun latif sadasıydı.Aşıkları mutlak sevgilinin huzuruna davet eden çağrı,onun sesiyle yankılanmıştı yıllarca medine semalarında.insanlığın manevi yürüyüşünü üzerinde taşıyan ümmetinin sevdalısı NEBİYYÜL MUHTEREM S.A.V zaman zaman kendisine ERİHNA YA BİLAL! (YA BİLAL İÇİMİZİ FERAHLAT)diyerek birşeyler okumasını isterdi.Bilal'i coşturan en güzel istek bu olmalıydı.maşukun huzurunda o s.a.v 'na seslenebilmek ne büyük saadetti.o bu meclislere o kadar alışmıştı ki onun sesini duymadan,onun kokusunu almadan.onun gül yüzüne bakmadan şakıyamıyordu artık.en büyük korkusu RASULULLAHdan ayrı kalmak ondan ayrı düşmekti.her acıya katlanmış ,her türlü işkenceye tahammül etmişti.ama böyle bir acıya tahammülü yoktu.nitekim kainatın gülü solduğu vakit bülbülüde derin bir sessizliğe büründü.Artık bu yerlere sığamıyordu..
DAHA DOKUNMADAN KURUDU İREM
ÇÖLLERE BİR TÜRLÜ YAĞAMIYORUM
SİYAH GÖZLERİNE BENİDE GÖTÜR
ARTIK BU YERLERE SIĞAMIYORUM
Gitmekistiyordu BİLAL r.a
Gitmek...
içinde bir an evvel şehadete kavuşup sevgiliye kavuşma arzusu vardı.
Ebu bekir'den r.a izin istedi.Halife gözleri dolu dolu BİLAL'e sordu:
-SEN GİDERSEN KİM BİZE EZAN OKUYACAK YA BİLAL?..
BİLAL R.A göz pınarlarında kaynayan elem dolu yaşlarla cevap verdi.
''-BEN ALLAH RASULUNDEN SONRA KİMSE İÇİN EZAN OKUYAMAM''...
Halifenin izniyle medineden ayrılan Bilal r.a ömrünün kalan kısmını Şam'da geçirecektir.seven ile sevilen ,aşık ile maşuk arasında anlaşılması güç cazibe vucuda gelir.Hasret her iki tarafıda yoklamaktadır.H.Z BİLAL mana aleminde aşkıyla yanıp tutuştuğu sevgililer sevgilisini görür.Kainat efendisi Bilal'i r.a huzuruna davet eder.sanki ERİHNA YA BİLAL! demektedir.bu davet Bilal'i sevinç gözyaşlarına boğar.Bilal'in kalbi yerinden fırlayacakmış gibi hızla atmaktadır.
EL ETSEN IRMAKLAR YOLLARA DÜŞER
GÜL GERİ DÖNER GÜLŞENİNE YA RASUL ALLAH
AY ÖRTÜLERİNE BÜRÜNÜR BULUTLAR YÜRÜR PEŞİNDEN
GÜNEŞ BİR BEN'DE OLUR BİR ŞEM'İNE Y A RASUL ALLAH
Gül gülşenine dönmektedir.Bilalin ayrılırken hissiettiğibiran evvel uzaklaşma duygusu şimdi biran önce kavuşma iştiyakına dönmüştü.Bilal ile birlikte sanki bütün mevcudatın acelesi vardı.yollar bile bir başka uzanmaktaydı Bilal'in nasır tutmuş mübarek ayakları altında.
YER MEDİNE..ANA ŞEHİR!YAR ŞEHİR!CANAN ŞEHİR!CAN ŞEHİR!..PEYGAMBER-İ ZİŞANA KUCAK AÇAN ŞEHİR!Kutsal belde şimdide Bilal'i kucaklamaya hazırlanıyordu.özlemin neşeye,ayrılığın vuslata,sıkıntıların vus'ata dönüştüğü yolculuk nihayet bulmuştu.
Halife Hazreti Ömer r.a Bilal'in dönüşünü işitmiş namaz vakti ondan ezan okumasını istemişti.
VAKİT AŞIĞIN YÜREK YANGININI MAŞUKA SUNMA VAKTİDİR.YILLARDAN SONRA SUSAN BÜLBÜLÜN ŞAKIMA VAKTİDİR.
Bilal herzaman ki yerine çıktı.ve yanık sesiyle ezana başladı.
Medine halkı Bilal'in sesiyle birlikte yollara döküldü.küçük-büyük,genç ihtiyar,kadın erkek herkes MESCİDİ NEBEVİYE koştu.Medinede yer yerinden oynamıştı.
bir duygu sağanağı,bir gözyaşı seli ki;Bilal'in etrafında dalga dalga toplandı.Sahabe adeta rasulullahın s.a.v devrini yaşıyordu.sanki Allah rasulu Bilal'in sesiyle onlara sesleniyordu.Medine halkı vecd içinde:
HOŞ GELDİN YA BİLAL!HOŞ GELDİN YA RASULALLAH diyorlardı.
Bilal ezan okudu onlar ağladılar
AĞLADILAR...AĞLADILAR...AĞLADILAR...
daha önce hiç ağlamadıkları kadar.
İçlerinde en çok ağlayan ise Halife ÖMER r.a idi.
ASIRLARDIR OKUNAN EZANLAR HEP RASULULLAHIN S.A.V ÖZLEMİNİ TAŞIMAKTADIR.HER MÜEZZİN BUNALAN ÜMMETİN ERİHNA TALEBİNE CEVAP VERMEKTEDİR.
BİR MEZAR-I MÜTEHARRİK GİBİ 21.YÜZYIL GECELERİNE BIRAKMA!
İMANDAN YETİŞİR ANCAK ÜMMETİNE ''YA RASULALLAH''
BUNALAN ÜMMETİNİ FERAHLAT!..
öyle bir çağ ki,nefisler efendi,ruhlar köleydi,ruhları efendileştiren zahirde köleler,yine bu çağda husule geldi.
''AHAD''(c.c)dan AHMED'e (s.a.v) uzanan sonsuzluk numunesi hakiki efendiğin yolunu gösteriyordu.Renkleri,ırkjları,lisanları ne olursa olsun gönüllerde hep o ilahi söz yankılanıyordu.
''LA İLAHE İLLALLAH''
Bu sözün cazibesine kapılanlar,hakikat güneşi hz Muhammed Mustafa s.a.v etrafında pervane olupyanıp tutuşanlar hep..
ve dediler ki:
Aşkın bir gök gibi yayılır göğsümüze YA RASUL ALLAH
Umutlar filizlenir bahar gelir yeryüzüne YA RASUL ALLAH
Cuşa gelir cezbelenir cümle canlar
Can verir cemalin seyrine YA RASUL ALLAH
Gül cemalinin seyrine defalarca hazır olanlardan biri,rengini ve sevdasını Kabenin örtüsünden alan güzide sahabi habeşli siyahi köle;BİLAL R.A idi.
SEYYİDÜL-MÜEZZİN BİLAL R.A cemalini seyre doyamadığı o gül yüzlü güzel s.a.v 'in bülbül-ü nalanıydı aynı zamanda.Medineye hicrette sonsuzluk şarkısını ilk defa o söylemişti.Mekke semalarında islamın zafer nidalarını seslendiren yine onun latif sadasıydı.Aşıkları mutlak sevgilinin huzuruna davet eden çağrı,onun sesiyle yankılanmıştı yıllarca medine semalarında.insanlığın manevi yürüyüşünü üzerinde taşıyan ümmetinin sevdalısı NEBİYYÜL MUHTEREM S.A.V zaman zaman kendisine ERİHNA YA BİLAL! (YA BİLAL İÇİMİZİ FERAHLAT)diyerek birşeyler okumasını isterdi.Bilal'i coşturan en güzel istek bu olmalıydı.maşukun huzurunda o s.a.v 'na seslenebilmek ne büyük saadetti.o bu meclislere o kadar alışmıştı ki onun sesini duymadan,onun kokusunu almadan.onun gül yüzüne bakmadan şakıyamıyordu artık.en büyük korkusu RASULULLAHdan ayrı kalmak ondan ayrı düşmekti.her acıya katlanmış ,her türlü işkenceye tahammül etmişti.ama böyle bir acıya tahammülü yoktu.nitekim kainatın gülü solduğu vakit bülbülüde derin bir sessizliğe büründü.Artık bu yerlere sığamıyordu..
DAHA DOKUNMADAN KURUDU İREM
ÇÖLLERE BİR TÜRLÜ YAĞAMIYORUM
SİYAH GÖZLERİNE BENİDE GÖTÜR
ARTIK BU YERLERE SIĞAMIYORUM
Gitmekistiyordu BİLAL r.a
Gitmek...
içinde bir an evvel şehadete kavuşup sevgiliye kavuşma arzusu vardı.
Ebu bekir'den r.a izin istedi.Halife gözleri dolu dolu BİLAL'e sordu:
-SEN GİDERSEN KİM BİZE EZAN OKUYACAK YA BİLAL?..
BİLAL R.A göz pınarlarında kaynayan elem dolu yaşlarla cevap verdi.
''-BEN ALLAH RASULUNDEN SONRA KİMSE İÇİN EZAN OKUYAMAM''...
Halifenin izniyle medineden ayrılan Bilal r.a ömrünün kalan kısmını Şam'da geçirecektir.seven ile sevilen ,aşık ile maşuk arasında anlaşılması güç cazibe vucuda gelir.Hasret her iki tarafıda yoklamaktadır.H.Z BİLAL mana aleminde aşkıyla yanıp tutuştuğu sevgililer sevgilisini görür.Kainat efendisi Bilal'i r.a huzuruna davet eder.sanki ERİHNA YA BİLAL! demektedir.bu davet Bilal'i sevinç gözyaşlarına boğar.Bilal'in kalbi yerinden fırlayacakmış gibi hızla atmaktadır.
EL ETSEN IRMAKLAR YOLLARA DÜŞER
GÜL GERİ DÖNER GÜLŞENİNE YA RASUL ALLAH
AY ÖRTÜLERİNE BÜRÜNÜR BULUTLAR YÜRÜR PEŞİNDEN
GÜNEŞ BİR BEN'DE OLUR BİR ŞEM'İNE Y A RASUL ALLAH
Gül gülşenine dönmektedir.Bilalin ayrılırken hissiettiğibiran evvel uzaklaşma duygusu şimdi biran önce kavuşma iştiyakına dönmüştü.Bilal ile birlikte sanki bütün mevcudatın acelesi vardı.yollar bile bir başka uzanmaktaydı Bilal'in nasır tutmuş mübarek ayakları altında.
YER MEDİNE..ANA ŞEHİR!YAR ŞEHİR!CANAN ŞEHİR!CAN ŞEHİR!..PEYGAMBER-İ ZİŞANA KUCAK AÇAN ŞEHİR!Kutsal belde şimdide Bilal'i kucaklamaya hazırlanıyordu.özlemin neşeye,ayrılığın vuslata,sıkıntıların vus'ata dönüştüğü yolculuk nihayet bulmuştu.
Halife Hazreti Ömer r.a Bilal'in dönüşünü işitmiş namaz vakti ondan ezan okumasını istemişti.
VAKİT AŞIĞIN YÜREK YANGININI MAŞUKA SUNMA VAKTİDİR.YILLARDAN SONRA SUSAN BÜLBÜLÜN ŞAKIMA VAKTİDİR.
Bilal herzaman ki yerine çıktı.ve yanık sesiyle ezana başladı.
Medine halkı Bilal'in sesiyle birlikte yollara döküldü.küçük-büyük,genç ihtiyar,kadın erkek herkes MESCİDİ NEBEVİYE koştu.Medinede yer yerinden oynamıştı.
bir duygu sağanağı,bir gözyaşı seli ki;Bilal'in etrafında dalga dalga toplandı.Sahabe adeta rasulullahın s.a.v devrini yaşıyordu.sanki Allah rasulu Bilal'in sesiyle onlara sesleniyordu.Medine halkı vecd içinde:
HOŞ GELDİN YA BİLAL!HOŞ GELDİN YA RASULALLAH diyorlardı.
Bilal ezan okudu onlar ağladılar
AĞLADILAR...AĞLADILAR...AĞLADILAR...
daha önce hiç ağlamadıkları kadar.
İçlerinde en çok ağlayan ise Halife ÖMER r.a idi.
ASIRLARDIR OKUNAN EZANLAR HEP RASULULLAHIN S.A.V ÖZLEMİNİ TAŞIMAKTADIR.HER MÜEZZİN BUNALAN ÜMMETİN ERİHNA TALEBİNE CEVAP VERMEKTEDİR.
BİR MEZAR-I MÜTEHARRİK GİBİ 21.YÜZYIL GECELERİNE BIRAKMA!
İMANDAN YETİŞİR ANCAK ÜMMETİNE ''YA RASULALLAH''
BUNALAN ÜMMETİNİ FERAHLAT!..
