Zeyd bin eslem'den:
Ömer bin Hattab radıyallahu anh,bir gece şehrin kontrolu için çıkıp sokakları dolaşırken bir evde sönük bir mumun yandıgını ve eve yaklaştıgında içerde yaşlı bir kadının oturdugunu gördü.Kadın bir taraftan yün egiriyor,bir taraftan da:
Muhammed'in üzerine iyilerin yardım ve selamı olsun;
Seçkin ve iyi kimselerin yardım ve selamı sana olsun.
Sen öyle bir kimseydin ki,geceleri ibadetle geçirir,
Seher vakitleri aglayıp gözyaşı döker,yakarır.
Keşke bileydim,ahiret evi beni ve sevgilimi,
Bir araya getirecek midir acaba birbirimizi?
Mealinde bir şiir okuyordu.
Ravi diyor ki:İhtiyar kadın ''sevgilim''kelimesiyle Peygamber Efendimizi kasdetmiştir.
Ömer,kadından bu şiiri dinleyince oturup aglamaya başladı ve nihayet kadının kapısını çaldı.Kadın:
-Kim o? diye sordu.
Ömer:
-Hattab oglu Ömer'dir,dedi.
Kadın:
-Ömer'le ne işim vardır?Ömer bu saatte ne arıyor?dedi.
Ömer:
-Allah senden razı olsun.Aç kapıyı.Benden sana zarar gelmez,dedi.
Bunun üzerine ihtiyar kadın Ömer'e kapıyı açtı ve Ömer içeri girer girmez kadına:
-Demin söyledigin şiiri bir daha söyle dedi ve kadın şiiri bir daha okuyunca Ömer:
-Allah'ı seviyorsan beni de dahil et,dedi.
Bunun üzerine kadın şiirine:
Ey magfiret sahibi olan Allah,Ömer'i de bagışla.
Mealinde bir mısra daha ekledi,Ömer de sevinerek geri döndü.