Ümmü Seleme radiyallahu anha dan:
Ebu Bekr-i Sıddıyk r.a ticaret maksadı ile Busra yolsuluguna çıktı.Nuayman ile Süveybit b.Harmele de beraberinde idiler.Her ikisi de Bedir savaşında bulunan ashabtandı.Suveybıt kervanın azık işlerine bakıyordu.Bir gün Nuayman ondan yemek isteyince:
-Dur,Ebu Bekir gelsin sonra...dedi.
Çok şakacı ve latifeci bir kimse olan Nuayman da kalkıp bir diger kervan kabilesinin yanına gitti.Kervanda satılık develer bulunuyordu.Nuayman,kervana:
-Benim arap soylu,genç ve güçlü bir kölem vardır.Satın almaz mısınız?dedi.
Kervan:
--Alırız,dediler.
Nuayman:
-Fakat çenelidir.Olabilir ki size:''Ben köle degilim''der.Eger bunun için onu almayacaksanız,şimdiden söyleyin de bana karşı şımarıklıgı artmasın,dedi.
Kervan:
-Hayır,biz alırız,dediler ve Nuayman'a on tane genç deve vererek onu satın aldılar.
Nuayman da develeri önüne katıp getirdi ve kervan sahibine Süveybıt'ı göstererek:
-İşte benim kölem budur,dedi.
Süveybıt her ne kadar:
-Yalancıdır.Ben köle degilim,dediyse de kervan ona:
-Senin böyle diyecegini biz önceden ögrenmiş bulunuyoruz,dediler ve Süveybıt'ın boynuna bir ip takarak onu çeke çeke götürdüler.
Ondan sonra Ebu Bekir geldi.Ona durumu anlattılar.Ebu Bekir arkadaşlarını alıp kervanın yanına gitti ve develeri kervana geri vererek Süveybıt'ı onlardan aldı.Sonra Peygamber Efendimiz e meseleyi anlattılar.Peygamber Efendimiz ve ashabı bir yıl boyunca bunu hatırladıkça gülüyorlardı.