-ALINTI-
Hicretin 17. veya 18. yılında, Şam civarında ‘Amevas taunu’ denilen veba salgını ortaya çıkmıştı. İlk çıkışı Filistin’in Amevas bölgesinde olduğu için bu isimle anılmıştır. Bu hastalıktan yirmi beş bin kişi ölmüştü ki, sahabenin büyüklerinden Şam valisi Ebu Ubeyde bin Cerrah (ra) ve ardından Şam valiliğini üstlenen Muaz bin Cebel (ra) bunlar arasındaydı.
O sene Hz. Ömer (ra) Şam’a gitmek için yola çıkmış, şehrin dışında Şam valisi Ebu Ubeyde ve ordu komutanları tarafından karşılanmıştı. Şam’da şiddetli taun (veba) salgını olduğunu öğrenen halife, çevresindeki sahabilerle istişare ettikten sonra, Şam’a girmekten vazgeçerek geri dönmeye karar vermişti.
Ebu Ubeyde (ra) Hazretleri:
“Allah’ın kaderinden mi kaçıyorsun?” diye itiraz etti.
Hz. Ömer de ona şöyle dedi:
“Evet; Allah’ın kaderinden, yine O’nun kaderine kaçıyoruz. Sen develerini bir tarafı çorak, bir tarafı otlak bir yere götürsen; onları hem çorakta hem otlakta otlatsan, ikisinde de Allah’ın kaderiyle otlatmış olursun!”
Yanındakilerle birlikte Medine’ye dönen Hz. Ömer, salgın hastalığın etrafı sardığını duyunca, başka türlü Şam’dan çıkaramadığı Ebu Ubeyde’ye şöyle bir mektup yazdı:
“Sana selâm olsun. Şu anda sana ihtiyacım var. Seninle bir hususta istişare yapmak istiyorum. Bu sebeple mektubu aldığında hemen yola çık ve gel.”
Hz. Ömer’in (ra) maksadını anlayan Ebu Ubeyde (ra) ise şu cevabı yazdı:
“Ey mü’minlerin emiri! Senin bana niçin ihtiyacın olduğunu biliyorum. Fakat ben Müslüman askerler arasındayım, kendimi onlara tercih edemem. Allah hakkımızdaki hükmünü uygulayıncaya kadar onlardan ayrılmak istemiyorum. Beni yanına çağırmaktan vazgeç!”
Hz. Ömer (ra) mektubu okuyunca ağlamaya başladı. Çevresindekiler:
“Ey mü'minlerin emiri! Ebu Ubeyde vefat mı etti yoksa?” deyince:
“Hayır, ama vefat etmiş gibidir” dedi.
Şam’da taundan vefat eden Ebu Ubeyde’nin (ra) yerine Muaz bin Cebel (ra) vali olmuş, onun da vefatından sonra Amr bin As (ra) onların yerine tayin edilmiştir.
Amr bin Âs, salgından korunmak için insanları toplayıp dağlara çıkmıştır. O sırada veba salgını da sona ermiştir.
Amr’ın bu tedbiri, Hazret-i Ömer’in (ra) hoşuna gitmiştir.
Hicretin 17. veya 18. yılında, Şam civarında ‘Amevas taunu’ denilen veba salgını ortaya çıkmıştı. İlk çıkışı Filistin’in Amevas bölgesinde olduğu için bu isimle anılmıştır. Bu hastalıktan yirmi beş bin kişi ölmüştü ki, sahabenin büyüklerinden Şam valisi Ebu Ubeyde bin Cerrah (ra) ve ardından Şam valiliğini üstlenen Muaz bin Cebel (ra) bunlar arasındaydı.
O sene Hz. Ömer (ra) Şam’a gitmek için yola çıkmış, şehrin dışında Şam valisi Ebu Ubeyde ve ordu komutanları tarafından karşılanmıştı. Şam’da şiddetli taun (veba) salgını olduğunu öğrenen halife, çevresindeki sahabilerle istişare ettikten sonra, Şam’a girmekten vazgeçerek geri dönmeye karar vermişti.
Ebu Ubeyde (ra) Hazretleri:
“Allah’ın kaderinden mi kaçıyorsun?” diye itiraz etti.
Hz. Ömer de ona şöyle dedi:
“Evet; Allah’ın kaderinden, yine O’nun kaderine kaçıyoruz. Sen develerini bir tarafı çorak, bir tarafı otlak bir yere götürsen; onları hem çorakta hem otlakta otlatsan, ikisinde de Allah’ın kaderiyle otlatmış olursun!”
Yanındakilerle birlikte Medine’ye dönen Hz. Ömer, salgın hastalığın etrafı sardığını duyunca, başka türlü Şam’dan çıkaramadığı Ebu Ubeyde’ye şöyle bir mektup yazdı:
“Sana selâm olsun. Şu anda sana ihtiyacım var. Seninle bir hususta istişare yapmak istiyorum. Bu sebeple mektubu aldığında hemen yola çık ve gel.”
Hz. Ömer’in (ra) maksadını anlayan Ebu Ubeyde (ra) ise şu cevabı yazdı:
“Ey mü’minlerin emiri! Senin bana niçin ihtiyacın olduğunu biliyorum. Fakat ben Müslüman askerler arasındayım, kendimi onlara tercih edemem. Allah hakkımızdaki hükmünü uygulayıncaya kadar onlardan ayrılmak istemiyorum. Beni yanına çağırmaktan vazgeç!”
Hz. Ömer (ra) mektubu okuyunca ağlamaya başladı. Çevresindekiler:
“Ey mü'minlerin emiri! Ebu Ubeyde vefat mı etti yoksa?” deyince:
“Hayır, ama vefat etmiş gibidir” dedi.
Şam’da taundan vefat eden Ebu Ubeyde’nin (ra) yerine Muaz bin Cebel (ra) vali olmuş, onun da vefatından sonra Amr bin As (ra) onların yerine tayin edilmiştir.
Amr bin Âs, salgından korunmak için insanları toplayıp dağlara çıkmıştır. O sırada veba salgını da sona ermiştir.
Amr’ın bu tedbiri, Hazret-i Ömer’in (ra) hoşuna gitmiştir.