Işık adam

bediuzzaman2hc8.jpg


Belirdi bir kır atlı;
Başı gözü polatlı;
Gözler buğulu, nemli,
Üveyk gibi kanatlı...
Geliyor dolu dizgin,
Yüreği dertle ezgin..
Izdırâb çekmiş belli,
Duyguları pek engîn.
Ululardan bir ulu,
Heyecanla dopdolu;
Dokunsan ağlayacak,
Allah’ın sâdık kulu.
Bir gariblik sesinde,
Yalan yok çehresinde..
Bakanlar anlayacak,
Işık var çevresinde.
Sür atını durmadan,
Kalmadı bende derman;
Ey metâı nûr adam!
Yok fevt edecek zaman.
Sakın geç kalma zinhâr!
İçim hasretle yanar;
Kalmadı başka sevdâm,
Ağar ufkumda ağar..!
Artık bende’nim bende’n,
Ayrılmam asla senden!
Al beni de yanına;
Vaz geçdim cân u tenden...
Sorma kim olduğumu!
Düşüp-doğrulduğumu;
Eriştim ummanına,
Unuttum boğulduğumu...
 
Üst