imported_mihrace
Active member
Anne bu gün vazgeçtim Dünyadan ;
Bu gün vazgeçtim senden Dünya ; Yoksun artık gözümde. Çekmiyor rengin beni. Bak yine geldi yağmur mevsimleri , sonbaharlar. Yaprak dökümleri. Gönlümün hüzünlü zamanları geldi yine. Ağlama mevsimlerim geldi yine.Dökülen yaprakların ardından savrulma zamanlarım geldi. Elimde mutluluktan kalan birkaç iyi anı , oysaki kalp kırıklıklarım her zaman mutluluklarımdan daha fazla. Yorgunluklarım ve bir o kadarda korkularım. Her şey biraz daha fazla mutluluktan.
Anne!!! Korkuyorum mutlu olmaktan . Anne!!! Korkuyorum , ellerimden tutsana yine , anne inan sana tahmininden daha çok ihtiyacım var. İnan bana şefkat dolu bakışlarından daha fazlasına ihtiyacım var. Uçurum kenarlarındayım ne olur kurtar beni Anne. Düşmek istemiyorum. Anne hayat çok acımasız , anlıyorsun beni değil mi anne??? Hayat senin dört duvarının arasında değil sadece biliyorsun değil mi?? Yada saatlerce izlediğin o yalancı kutunun içinde değil biliyorsun değilmi . Anne hayat senin izlediğin pembe diziler gibi değil , Anne çok acımasız dünya. Ben o pembe dizilerdeki külkedisi değilm ki prensi bulayım...Anne sana sesleniyorum bu yaşımda , daha büyümedim ki ?? Annem gül yüzlü annem ben dünyadan vazgeçmek üzereyim GÖRÜYORMUSUN?? Görüyormusun anne her şeyim tükeniyor. Ne olur anne korkuyorum tut ellerimden.
Anne , ruhum kirleniyor görmüyor musun?? Ne zamandır gözlerimin içinde ışık yok. Hani derdin ya anne!! “Kızımın gözlerinin içi ışıldıyor” , anne o ışıltı sönüyor yavaş yavaş.Artık iğreniyorum hayatın çarklarından .Ne olur izin verme çarkların dişlilerim arasında ezilmeme.
Anne , tutmadın bu güne kadar ellerimden bir kere , dinlemedin bile bir kere . Ama olsun anne , tutmasanda ellerimden. Sen benim BİTANEMSİN. O yüzden ilk sana yazıyorum bu satırları. Yine bu gecede bitecek , sabah olacak , güneş doğacak. Ben yine kendi başıma kalkacağım düştüğüm uçurumlardan. Sonra diyeceğim ki
NE KABUSTU AMA!!!!!
GÜNAYDIN ANNE NE GÜZEL BİR GÜN DEĞİL Mİ???
Bu gün vazgeçtim senden Dünya ; Yoksun artık gözümde. Çekmiyor rengin beni. Bak yine geldi yağmur mevsimleri , sonbaharlar. Yaprak dökümleri. Gönlümün hüzünlü zamanları geldi yine. Ağlama mevsimlerim geldi yine.Dökülen yaprakların ardından savrulma zamanlarım geldi. Elimde mutluluktan kalan birkaç iyi anı , oysaki kalp kırıklıklarım her zaman mutluluklarımdan daha fazla. Yorgunluklarım ve bir o kadarda korkularım. Her şey biraz daha fazla mutluluktan.
Anne!!! Korkuyorum mutlu olmaktan . Anne!!! Korkuyorum , ellerimden tutsana yine , anne inan sana tahmininden daha çok ihtiyacım var. İnan bana şefkat dolu bakışlarından daha fazlasına ihtiyacım var. Uçurum kenarlarındayım ne olur kurtar beni Anne. Düşmek istemiyorum. Anne hayat çok acımasız , anlıyorsun beni değil mi anne??? Hayat senin dört duvarının arasında değil sadece biliyorsun değil mi?? Yada saatlerce izlediğin o yalancı kutunun içinde değil biliyorsun değilmi . Anne hayat senin izlediğin pembe diziler gibi değil , Anne çok acımasız dünya. Ben o pembe dizilerdeki külkedisi değilm ki prensi bulayım...Anne sana sesleniyorum bu yaşımda , daha büyümedim ki ?? Annem gül yüzlü annem ben dünyadan vazgeçmek üzereyim GÖRÜYORMUSUN?? Görüyormusun anne her şeyim tükeniyor. Ne olur anne korkuyorum tut ellerimden.
Anne , ruhum kirleniyor görmüyor musun?? Ne zamandır gözlerimin içinde ışık yok. Hani derdin ya anne!! “Kızımın gözlerinin içi ışıldıyor” , anne o ışıltı sönüyor yavaş yavaş.Artık iğreniyorum hayatın çarklarından .Ne olur izin verme çarkların dişlilerim arasında ezilmeme.
Anne , tutmadın bu güne kadar ellerimden bir kere , dinlemedin bile bir kere . Ama olsun anne , tutmasanda ellerimden. Sen benim BİTANEMSİN. O yüzden ilk sana yazıyorum bu satırları. Yine bu gecede bitecek , sabah olacak , güneş doğacak. Ben yine kendi başıma kalkacağım düştüğüm uçurumlardan. Sonra diyeceğim ki
NE KABUSTU AMA!!!!!
GÜNAYDIN ANNE NE GÜZEL BİR GÜN DEĞİL Mİ???