molla_zehra
Well-known member
Peygamber Efendimiz bir gün Şeybe kapısından girerek sahabilerin yanına gelmiş ve onları güler vaziyette görünce:
“Nasıl olur da böyle gülersiniz? Benim bildiğimi bilseydiniz, az güler, çok ağlardınız” buyurmuştu.
Sonra, Peygamber Efendimiz oradan ayrıldı. Sahabiler de, bu nebevî ikaz karşısında, derin bir hüzne garkoldular.
Çok geçmeden, karşılarında yine Peygamber Efendimizi gördüler. “Resûlullah’ı bu kadar çabuk geriye, yanımıza döndüren şey nedir?” diye meraka da düştüler.
Efendimiz, gecikmeden, onlara şu açıklamayı yaptı:
“Şimdi Cebrail bana geldi ve Allahu Teâlâ’nın ‘Kullarıma haber ver; şüphe yok ki, Ben affı ve merhameti bol bir ilahım’ buyruğunu getirdi.”
“Nasıl olur da böyle gülersiniz? Benim bildiğimi bilseydiniz, az güler, çok ağlardınız” buyurmuştu.
Sonra, Peygamber Efendimiz oradan ayrıldı. Sahabiler de, bu nebevî ikaz karşısında, derin bir hüzne garkoldular.
Çok geçmeden, karşılarında yine Peygamber Efendimizi gördüler. “Resûlullah’ı bu kadar çabuk geriye, yanımıza döndüren şey nedir?” diye meraka da düştüler.
Efendimiz, gecikmeden, onlara şu açıklamayı yaptı:
“Şimdi Cebrail bana geldi ve Allahu Teâlâ’nın ‘Kullarıma haber ver; şüphe yok ki, Ben affı ve merhameti bol bir ilahım’ buyruğunu getirdi.”