ABDULLAH4
Forum Yöneticisi
Kimse, kendisini bir şey zannetmesin!
Bu din edep dinidir, bu din tevazu dinidir. Bu din Allah ve Resulünün aşkıyla yanma dinidir.
Onu bunu ölçme, onunla bununla uğraşma dini değildir,
kendinle uğraşma dinidir.
Acizliğini anlamanı, önce kendini düzeltmeni isteyen dindir.
Kendine itaati reddeden, bir mürşid-i kâmile tâbi olmayı emreden dindir.
Çünkü o büyükler, Allah Resulünün vârisleridir. Büyüklerin zahiri, cahile zehirdir.
Cahil zahire yani dış görünüşe bakar, zehirlenir gider.
Müşrikler de böyle yapmıştı. Resulullah’ı Ebu Talib’in yetimi diye görmüşlerdi. Malına mülküne bakmışlardı, yiyip içmesine, giyinmesine, gezmesine bakmışlardı. Kendileriyle, bildikleri ölçülerle mukayese ettiler. Yani gözlerine ve kıt akıllarına tâbi oldular. (Bizden ne farkın var da sana iman edelim?) dediler.
Hâlbuki Hazret-i Ebu Bekir de baktı; ama Onu Allah’ın Resulü olarak gördü, (Ne güzelsin ya Resulallah, nurun âlemleri kaplamış. Seni bize Peygamber olarak gönderen yüce Rabbimize hamd olsun. Sana iman etmemi ihsan eden yüce Rabbime hamd ederim) dedi. Bir başka zamanda da, (Her şeyimi, bütün iyiliklerim ibadetlerim dâhil her şeyimi, Resulullah efendimizin bir sehvine, yani yanılmasına değişirim) dedi.
Hâşâ, boşuna Peygamberlerden sonra insanların en üstünü olmadı. İlim budur, edep budur, sıddıklık budur.
Bu din edep dinidir, bu din tevazu dinidir. Bu din Allah ve Resulünün aşkıyla yanma dinidir.
Onu bunu ölçme, onunla bununla uğraşma dini değildir,
kendinle uğraşma dinidir.
Acizliğini anlamanı, önce kendini düzeltmeni isteyen dindir.
Kendine itaati reddeden, bir mürşid-i kâmile tâbi olmayı emreden dindir.
Çünkü o büyükler, Allah Resulünün vârisleridir. Büyüklerin zahiri, cahile zehirdir.
Cahil zahire yani dış görünüşe bakar, zehirlenir gider.
Müşrikler de böyle yapmıştı. Resulullah’ı Ebu Talib’in yetimi diye görmüşlerdi. Malına mülküne bakmışlardı, yiyip içmesine, giyinmesine, gezmesine bakmışlardı. Kendileriyle, bildikleri ölçülerle mukayese ettiler. Yani gözlerine ve kıt akıllarına tâbi oldular. (Bizden ne farkın var da sana iman edelim?) dediler.
Hâlbuki Hazret-i Ebu Bekir de baktı; ama Onu Allah’ın Resulü olarak gördü, (Ne güzelsin ya Resulallah, nurun âlemleri kaplamış. Seni bize Peygamber olarak gönderen yüce Rabbimize hamd olsun. Sana iman etmemi ihsan eden yüce Rabbime hamd ederim) dedi. Bir başka zamanda da, (Her şeyimi, bütün iyiliklerim ibadetlerim dâhil her şeyimi, Resulullah efendimizin bir sehvine, yani yanılmasına değişirim) dedi.
Hâşâ, boşuna Peygamberlerden sonra insanların en üstünü olmadı. İlim budur, edep budur, sıddıklık budur.