küçük bir kız annesiyle yürürken birden durdu.Hızla geçen arabaların arkasında,bir adamla kız çocuğu ilgisini çekmişti.İkiside bir bisikletin üstündeyi.Kız,herhalde kendisiyle aynı yaştaydı.Babasına sıkı sıkı sarılmış,soğuktan rengi değişen yanaklarını,bir yastığa koyar gibi sırtına dayamıştı.adamın ara sıra yana dönerek söylediği sözler,küçük kızı kıkır kıkır güldürüyordu.Kaldırımdaki kız,bisikletin arkasından bakıp dururken,annesi bu halini fark ederek: -Evdeki bisikletler yetmedi herhalde,diye söylendi.Ama eğer beğendiysen baban ondanda alır. -Küçük kız: -Ben bisiklete değil,arkadaki kıza bakmıştım,dedi.Babası onu güldürüp duruyor. Annesi, sanki onu hiç duymamış gibiydi.Süslü şapkasını biraz düzeltip: -Çocukların okula nasıl gittiğini,kendi gözlerinle gördün, diye çıkıştı.Bu kışta kıyamette, bir çoğu bisikletle,kimiside yürüyerek yollara dökülüyor.Halbuki baban işine giderken, evden birkaç dakika erken çıkıp, seni mersedesiyle bırakıyor. kızın gözü hala bisikletteydi.Kadın yine alaycı bir tavırla: -Babana söyleyelim,senide bisikletle götürsün,dedi.Nede güzel yakışır,öyle değilmi? Küçük kız, gözlerini annesinden kaçırıp: -Bunu çok isterdim, diye karşılık verdi.Belki de böylelikle, babama sarılırdım. :embarrassed: