ZEYNEB’DEN ANNESİNE MEKTUB
Bacımın İffeti Batmakta Rezilin Gözüne...
Acırım Tükrüğe Billâhi ! Tükürsem Yüzüne ...
M.Akif Ersoy
Acırım Tükrüğe Billâhi ! Tükürsem Yüzüne ...
M.Akif Ersoy
Hava alabildiğine soğuk , gök yüzü kara bulutlarla kaplı aydınlıkla karanlığın savaşı var . Güneşin elmas kılıçları karanlığın kalın perdesini delmeye yetmiyor. Binlerce talihsiz ,umarsız seyirci savaşın sonucu kaygısızca bekliyor. Ama bazıları semaya bakmıyor. Ak alınları her nedense kararmış yere bakıyor. Onları güneşin yakıcı ellerinden bulutlar kurtarıyor.Yanan alev topunun ateşinden karanlıklar gizliyor masum çehreleri . Ak yüzlerde allıklar oluşuyor,gül bahçeleri, bir çift damla ateş düşen bu gül bahçesine abı-ı hayat olmaya koşuyor.
Sema yağmur indirmese de ufku uzaklarda bir çift buğulu gözden inci taneleri iniyor, susuzluktan çatlamış dudaklara ,çoraklaşmış vicdanlara.Gökler gürlemiyor ,yıldırımlar dargın semaya,artık göğün hırıltısı bir masumun hıçkırıklarını dinliyor. Sessiz bir çığlık şimşeklere inat parçalıyor afakı. Bu gün her şey kararmada yer ,gök ,katılaşmış vicdanlar…
Rüzgar ,güneşin yardımcısı dağıtmak için kara bulutları arz ile semayı titretiyor. Yaşlı çınarın dalından son yaprağını da alıncaya kadar sallıyor son yaprakta düşünce yere , solan umutlar ile birlikte sararan yaprakları da önüne katıyor… yolculuk belki kaf dağına
Sığırcık kuşları da yere iniyor ,bu baştan yüksekte durmayı ar sayanların başları yerde olduğu gibi onlarda yere konuyorlar. Her şey sus pus havaya ölüm kokusu ,son bahar sessizliği yayılıyor. Ortalık baykuşlara emanet yarasalar kolluyor semayı Ve artık siz virane diyarların misafirleri dönün yurdunuza ! bundan sonra burada konuşacak olan yalnız hakikattir.
Bir menekşenin feryadı:
Bende öğretmen olacaktım .Gül bahçelerine bahçevan ,çorak topraklara su ,ölmüş gönüllere ab-ı hayat ve ben bir şiir söyleyecektim içinde okul olan öğretmen olan .Anneme gurbetten mektuplar yazıp anne , ben çiçeklerimle mutluyum ben onlardan umutluyum ,onlar bizim geleceğimiz deyip bir öğretmenler gününde de :
Gül toplamak için atıldım yola
Her taraf gül olmadan veremem mola
Kızma ne olur dönmedim diye hala
Bütün ümidimiz güllerde anne
Her taraf gül olmadan veremem mola
Kızma ne olur dönmedim diye hala
Bütün ümidimiz güllerde anne
Deyip onun gönlünü alacaktım . Yeri gelecek onların dertleri ile dertlenen bir anne yeri gelecek onlar için kükreyen bir arslan olacaktım.
Anne , şimdi hayallerimin gül bahçesine haramiler doldu ,güllerimi talan ediyorlar yakıp yıkıyorlar gönül bağımda taş taş üstünde kalmadı …Gülşenime ateş düştü Her taraf ateş içerisinde ,burada yanmayan tek şey ateşin kendisi
Bir gün bahçesi ki talan oldu
Bir gül-i güherin hayalleri yalan oldu
Son bir hamle ile hayalime sarılıyorum Kırmızı anka kuşunun bir tüyüde ben olup kaf dağına uçmak uçup ta oraya hapsolunan ne kadar hayal varsa hepsini özgürlüğe kavuşturmak için başım önde ,bahtım kadar kararmış ,düşüncelerim kadar soğuk demir kapının ardına ,ateş gedeler ülkesine ,adımı mı atıyorum ….
Devamı yakında…
yazar benim
yorumlarınızı bekliyorum inşallah .... 
