reyyan123456
Member
ONUNCU MES'ELE
EMİRDAĞI ÇİÇEĞİ
[Kur'anda olan tekrarata gelen itirazlara karşı gayet kuvvetli bir cevaptır.]
Aziz sıddık kardeşlerim,
Gerçi bu mes'ele, perişan vaziyetimden müşevveş ve letâfetsiz olmuş. Fakat o müşevveş ibâre altında çok kıymetli bir nevi i'cazı kat'i bildim, maateessüf ifâdeye muktedir olamadım. Her ne kadar ibâresi sönük olsa da, Kur'ana ait olmak cihetiyle hem ibâdet-i tefekküriyye, hem kudsî, yüksek, parlak bir cevherin sadefidir. Yırtık libasına değil, elindeki elmasa bakılsın. Hem bunu gayet hasta ve perişan ve gıdasız, bir-iki gün Ramazan'da mecburiyetle gayet mücmel ve kısa; ve bir cümlede pek çok hakikatleri ve müteaddit hüccetleri dercederek yazdım. Kusura bakılmasın. (*)
Aziz sıddık kardeşlerim; Ramazan-ı Şerif'de Kur'an-ı Muc'ciz-ül-Beyanı okurken Risale-i Nur'a işaretleri Birinci Şua'da beyan olunan otuzüç âyetten hangisi gelse bakıyorum ki, o âyetin sahifesi ve yaprağı ve kıssası dahi Risale-i Nur'a ve şâkirdlerine kıssadan hisse almak noktasında bir derece bakıyor. Hususan Sûre-i Nur'dan âyet-ün-nur, on parmakla Risale-i Nur'a baktığı gibi,arkasındaki âyât-ı zulümat dahi muârızlarına tam bakıyor ve ziyade hisse veriyor. Âdeta o makam, cüz'iyetten çıkıp külliyet kesbeder ve bu asırda o külliyetin tam bir ferdi Risale-i Nur ve şâkirdleridir diye hissetim. Evet, Kur'an'ın hitabı, evvelâ Mütekelim-i Ezelînin Rubûbiyyet-i âmmesinin geniş makamından, hem nev-i beşer belki kâinat namına muhatab olan zâtın geniş makamından, hem umum nev'-i beşer ve benî âdemin bütün asırlarda irşadlarının gayet vüs'atli makamından, hem dünya ve âhiretin arz, ve semâvâtın, ezel ve ebedin ve Hâlik-ı Kâinatın-
(*) Denizli hapsinin meyvesine "Onuncu Mes'ele" olarak Emirdağının ve bu Ramazan-ı Şerifin nurlu bir küçük çiçeğidir. Tekrarat-ı Kur'aniyyenin bir hikmetini beyanla ehl-i dalâletin ufûnetli ve zehirli evhamlarını izâle eder.
(Sh:Asâ.57)
rubûbiyyetine ve bütün mahlûkatın tedbirine dair kavânin-i İlâhiyyenin gayet yüksek ihâtalı beyânatının makamından aldığı vüs'at ve ulviyet ve ihâta cihetiyle o hitap, öyle bir yüksek i'cazı ve şümûlü gösterir ki, ders-i Kur'an'ın muhataplarından en kesretli taife olan tabaka-ı âvamın basit fehimlerini okşıyan zâhirî ve basit mertebesi dahi, en ulvî tabakıyı da tam hissedar eder. Güya kıssadan yalnız bir hisse ve bir hikâye-i tarihiyeden bir ibret değil, belki bir küllî düsturun efradı olarak her asra ve her tabakaya hitap ederek, taze nazil oluyor ve bilhassa çok tekrar ile اَظَّالِمِينَ اَظَّالِمِينَ deyip tehditleri ve zulümlerinin cezası olan musibet-i semâviye ve arziyeyi şiddetle beyanı, bu asrın emsalsiz zulümlerine Kavm-i Âd ve Semûd ve Firavunın başlarına gelen azablarla baktırıyor ve mazlûm ehl-i îmâna ve İbrahim ve Mûsa (Aleyhimüsselâm) lar gibi enbiyânın necatlarıyle teselli veriyor.
Evet, nazar-ı gaflet ve dalâlette vahşetli ve dehşetli bir ademistan ve elîm ve mahvolmuş bir mezaristan olan bütün geçmiş zaman ve ölmüş karnlar ve asırlar, canlı birer sahife-i ibret ve baştan başa ruhlu, hayatdar bir acib âlem ve mevcut ve bizimle münasebettar bir memleket-i Rabbâniyye suretinde sinema perdeleri gibi, kâh bizi o zamanlara, kâh o zamanları yanımıza getirerek her asra ve her tabakaya gösterip yüksek bir i'câz ile dersini veren Kur'an-ı Mu'ciz-ül-Beyan; aynı i'caz ile nazar-ı dalâlette câmid, perişan, ölü, hadsiz bir vahşetgâh ve firak ve zevalde yuvarlanan bu kâinatı bir Kitab-ı Samedânî, bir Şehr-i Rahmâni, bir Meşher-i Sun-i Rabbânî olarak o câmidatı canlandırıp birer vazifedar suretinde birbiriyle konuşturup ve birbirinin imdadına koşturup nev'-i beşere ve cin ve meleğe hakikî ve nurlu ve zevkli hikmet dersleri veren bu Kur'an-ı Azîmüşşân'ın, elbette her harfinde on ve bâzan bin ve binler sevab bulunması ve bütün cin ve ins toplansa O'nun mislini getirememesi ve bütün benî-Âdemle ve kâinatla tam yerinde konuşması ve her zaman milyonlar hâfızların kalblerinde zevk ile yazılması ve çok tekrarla ve kesretli tekraratiyle usandırmaması ve çok iltibas yerleri ve cümleleri ile beraber çocukların nâzik ve basit kafalarında mükemmel yerleşmesi ve hastaların ve az sözden müteessir olan ve sekeratta olanların kulağında mâ-i zemzem misillû hoş gelmesi gibi kudsî imtiyazları kazanır ve iki cihanın saadetlerini kendi şâkirtlerine kazandırır. Ve tercümanın ümmiyet mertebesini tam riayet etmek sırriyle hiçbir tekellüf ve hiçbir tasannu, ve hiçbir gösterişe meydan vermeden selâset-i fıtriyesini ve doğrudan doğruya semâdan gelmesini ve en kesretli olan tabakat-ı avâmın basit fehimlerini tenezzülât-ı kelâmiye ile okşamak hikmetiyle en ziyade semâ ve arz gibi en zâhir ve bedihî sahifelerini açıp o âdiyat altındaki harikulâde mu'cizat-ı kudretini
(Sh:Asâ.58)
ve mânidar sutûr-u hikmetini ders vermekle lûtf-u irşadda güzel bir i'câz gösterir.
Tekrarı iktiza eden dua ve dâvet, zikir ve tevhid kitabı dahi olduğunu bildirmek sırriyle güzel, tatlı tekraratıyle birtek cümlede ve birtek kıssada ayrı ayrı çok mânaları, ayrı ayrı muhatab tabakalarına tefhim etmekte ve cüz'î ve âdî bir hâdisede en cüz'î ve ehemmiyetsiz şeyler dahi nazar-ı merhametinde ve daire-i tedbir ve iradesinde bulunmasını bildirmek sırriyle te'sis-i İslâmiyet'te ve tedvîn-i Şeriatta sahabelerin cüz'î hâdiselerini dahi nazar-ı ehemmiyete almasında; hem küllî düsturların bulunması, hem umumî olan İslâmiyet'in ve Şeriat'ın te'sisinde o cüz'î hâdiseler, çekirdekler hükmünde çok ehemmiyetli meyveleri verdikleri cihetinde de bir nevi i'câzını gösterir.
Evet, ihtiyacın tekerrüriyle, tekrarın lüzumu haysiyetiyle, yirmi sene zarfında pek çok mükerrer suallere cevap olarak ayrı ayrı çok tabakalara ders veren ve koca kâinatı parça parça edip kıyamette şeklini değiştirerek dünyayı kaldırıp onun yerine azametli âhireti kuracak ve zerrattan yıldızlara kadar bütün cüz'iyat ve külliyâtın tek bir Zâtın elinde ve tasarrufunda bulunduğunu isbat edecek ve kâinatı ve arzı ve semâvatı ve anâsırı kızdıran ve hiddete getiren nev'-i beşerin zulümlerine, kâinatın netice-i hilkati hesabına gadab-ı İlâhiyi ve hiddet-i Rabbâniyyeyi gösterecek hadsiz ve nihayetsiz ve dehşetli ve geniş bir inkılâbın te'sisinde binler netice kuvvetinde bâzı cümleleri ve hadsiz delillerin neticesi olan bir kısım âyetleri tekrar etmek, değil bir kusur, belki gayet kuvvetli bir i'câz ve gayet yüksek bir belâğat ve muktezâ-yı hâle gayet mutabık bir cezâlettir, bir fesahattir.
Meselâ: Birtek âyet olup yüzondört def'a tekrar edilen بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ cümlesi, Risale-i Nur'un Ondördüncü Lem'a'sında beyan edildiği gibi, Arşı Ferşe bağlıyan ve kâinatı ışıklandıran ve her dakika herkes ona muhtaç olan öyle bir hakikattır ki, milyonlar def'a tekrar edilse yine ihtiyaç vardır. Değil yalnız ekmek gibi her gün, belki hava ve ziya gibi her dakika ona ihtiyaç ve iştiyâk vardır.
Hem meselâ: Sûre-i طسم yedi defa tekrar edilen şu, اِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمِ âyeti, o sûrede hikaye edilen peygamberlerin necatlarını ve kavimlerinin azaplarını, kâinatın netice-i hilkati hesabına ve rubûbiyyet-i âmmenin nâmına o binler hakikat kuvvetinde olan âyeti tekrar ederek izzet-i Rabbâniyye, o zâlim kavimlerin azâbını ve Rahimiyyet-i İlâhiyye dahi enbiyanın necatlarını iktiza ettiğini ders vermek
(Sh:Asâ.59)
EMİRDAĞI ÇİÇEĞİ
[Kur'anda olan tekrarata gelen itirazlara karşı gayet kuvvetli bir cevaptır.]
Aziz sıddık kardeşlerim,
Gerçi bu mes'ele, perişan vaziyetimden müşevveş ve letâfetsiz olmuş. Fakat o müşevveş ibâre altında çok kıymetli bir nevi i'cazı kat'i bildim, maateessüf ifâdeye muktedir olamadım. Her ne kadar ibâresi sönük olsa da, Kur'ana ait olmak cihetiyle hem ibâdet-i tefekküriyye, hem kudsî, yüksek, parlak bir cevherin sadefidir. Yırtık libasına değil, elindeki elmasa bakılsın. Hem bunu gayet hasta ve perişan ve gıdasız, bir-iki gün Ramazan'da mecburiyetle gayet mücmel ve kısa; ve bir cümlede pek çok hakikatleri ve müteaddit hüccetleri dercederek yazdım. Kusura bakılmasın. (*)
Aziz sıddık kardeşlerim; Ramazan-ı Şerif'de Kur'an-ı Muc'ciz-ül-Beyanı okurken Risale-i Nur'a işaretleri Birinci Şua'da beyan olunan otuzüç âyetten hangisi gelse bakıyorum ki, o âyetin sahifesi ve yaprağı ve kıssası dahi Risale-i Nur'a ve şâkirdlerine kıssadan hisse almak noktasında bir derece bakıyor. Hususan Sûre-i Nur'dan âyet-ün-nur, on parmakla Risale-i Nur'a baktığı gibi,arkasındaki âyât-ı zulümat dahi muârızlarına tam bakıyor ve ziyade hisse veriyor. Âdeta o makam, cüz'iyetten çıkıp külliyet kesbeder ve bu asırda o külliyetin tam bir ferdi Risale-i Nur ve şâkirdleridir diye hissetim. Evet, Kur'an'ın hitabı, evvelâ Mütekelim-i Ezelînin Rubûbiyyet-i âmmesinin geniş makamından, hem nev-i beşer belki kâinat namına muhatab olan zâtın geniş makamından, hem umum nev'-i beşer ve benî âdemin bütün asırlarda irşadlarının gayet vüs'atli makamından, hem dünya ve âhiretin arz, ve semâvâtın, ezel ve ebedin ve Hâlik-ı Kâinatın-
(*) Denizli hapsinin meyvesine "Onuncu Mes'ele" olarak Emirdağının ve bu Ramazan-ı Şerifin nurlu bir küçük çiçeğidir. Tekrarat-ı Kur'aniyyenin bir hikmetini beyanla ehl-i dalâletin ufûnetli ve zehirli evhamlarını izâle eder.
(Sh:Asâ.57)
rubûbiyyetine ve bütün mahlûkatın tedbirine dair kavânin-i İlâhiyyenin gayet yüksek ihâtalı beyânatının makamından aldığı vüs'at ve ulviyet ve ihâta cihetiyle o hitap, öyle bir yüksek i'cazı ve şümûlü gösterir ki, ders-i Kur'an'ın muhataplarından en kesretli taife olan tabaka-ı âvamın basit fehimlerini okşıyan zâhirî ve basit mertebesi dahi, en ulvî tabakıyı da tam hissedar eder. Güya kıssadan yalnız bir hisse ve bir hikâye-i tarihiyeden bir ibret değil, belki bir küllî düsturun efradı olarak her asra ve her tabakaya hitap ederek, taze nazil oluyor ve bilhassa çok tekrar ile اَظَّالِمِينَ اَظَّالِمِينَ deyip tehditleri ve zulümlerinin cezası olan musibet-i semâviye ve arziyeyi şiddetle beyanı, bu asrın emsalsiz zulümlerine Kavm-i Âd ve Semûd ve Firavunın başlarına gelen azablarla baktırıyor ve mazlûm ehl-i îmâna ve İbrahim ve Mûsa (Aleyhimüsselâm) lar gibi enbiyânın necatlarıyle teselli veriyor.
Evet, nazar-ı gaflet ve dalâlette vahşetli ve dehşetli bir ademistan ve elîm ve mahvolmuş bir mezaristan olan bütün geçmiş zaman ve ölmüş karnlar ve asırlar, canlı birer sahife-i ibret ve baştan başa ruhlu, hayatdar bir acib âlem ve mevcut ve bizimle münasebettar bir memleket-i Rabbâniyye suretinde sinema perdeleri gibi, kâh bizi o zamanlara, kâh o zamanları yanımıza getirerek her asra ve her tabakaya gösterip yüksek bir i'câz ile dersini veren Kur'an-ı Mu'ciz-ül-Beyan; aynı i'caz ile nazar-ı dalâlette câmid, perişan, ölü, hadsiz bir vahşetgâh ve firak ve zevalde yuvarlanan bu kâinatı bir Kitab-ı Samedânî, bir Şehr-i Rahmâni, bir Meşher-i Sun-i Rabbânî olarak o câmidatı canlandırıp birer vazifedar suretinde birbiriyle konuşturup ve birbirinin imdadına koşturup nev'-i beşere ve cin ve meleğe hakikî ve nurlu ve zevkli hikmet dersleri veren bu Kur'an-ı Azîmüşşân'ın, elbette her harfinde on ve bâzan bin ve binler sevab bulunması ve bütün cin ve ins toplansa O'nun mislini getirememesi ve bütün benî-Âdemle ve kâinatla tam yerinde konuşması ve her zaman milyonlar hâfızların kalblerinde zevk ile yazılması ve çok tekrarla ve kesretli tekraratiyle usandırmaması ve çok iltibas yerleri ve cümleleri ile beraber çocukların nâzik ve basit kafalarında mükemmel yerleşmesi ve hastaların ve az sözden müteessir olan ve sekeratta olanların kulağında mâ-i zemzem misillû hoş gelmesi gibi kudsî imtiyazları kazanır ve iki cihanın saadetlerini kendi şâkirtlerine kazandırır. Ve tercümanın ümmiyet mertebesini tam riayet etmek sırriyle hiçbir tekellüf ve hiçbir tasannu, ve hiçbir gösterişe meydan vermeden selâset-i fıtriyesini ve doğrudan doğruya semâdan gelmesini ve en kesretli olan tabakat-ı avâmın basit fehimlerini tenezzülât-ı kelâmiye ile okşamak hikmetiyle en ziyade semâ ve arz gibi en zâhir ve bedihî sahifelerini açıp o âdiyat altındaki harikulâde mu'cizat-ı kudretini
(Sh:Asâ.58)
ve mânidar sutûr-u hikmetini ders vermekle lûtf-u irşadda güzel bir i'câz gösterir.
Tekrarı iktiza eden dua ve dâvet, zikir ve tevhid kitabı dahi olduğunu bildirmek sırriyle güzel, tatlı tekraratıyle birtek cümlede ve birtek kıssada ayrı ayrı çok mânaları, ayrı ayrı muhatab tabakalarına tefhim etmekte ve cüz'î ve âdî bir hâdisede en cüz'î ve ehemmiyetsiz şeyler dahi nazar-ı merhametinde ve daire-i tedbir ve iradesinde bulunmasını bildirmek sırriyle te'sis-i İslâmiyet'te ve tedvîn-i Şeriatta sahabelerin cüz'î hâdiselerini dahi nazar-ı ehemmiyete almasında; hem küllî düsturların bulunması, hem umumî olan İslâmiyet'in ve Şeriat'ın te'sisinde o cüz'î hâdiseler, çekirdekler hükmünde çok ehemmiyetli meyveleri verdikleri cihetinde de bir nevi i'câzını gösterir.
Evet, ihtiyacın tekerrüriyle, tekrarın lüzumu haysiyetiyle, yirmi sene zarfında pek çok mükerrer suallere cevap olarak ayrı ayrı çok tabakalara ders veren ve koca kâinatı parça parça edip kıyamette şeklini değiştirerek dünyayı kaldırıp onun yerine azametli âhireti kuracak ve zerrattan yıldızlara kadar bütün cüz'iyat ve külliyâtın tek bir Zâtın elinde ve tasarrufunda bulunduğunu isbat edecek ve kâinatı ve arzı ve semâvatı ve anâsırı kızdıran ve hiddete getiren nev'-i beşerin zulümlerine, kâinatın netice-i hilkati hesabına gadab-ı İlâhiyi ve hiddet-i Rabbâniyyeyi gösterecek hadsiz ve nihayetsiz ve dehşetli ve geniş bir inkılâbın te'sisinde binler netice kuvvetinde bâzı cümleleri ve hadsiz delillerin neticesi olan bir kısım âyetleri tekrar etmek, değil bir kusur, belki gayet kuvvetli bir i'câz ve gayet yüksek bir belâğat ve muktezâ-yı hâle gayet mutabık bir cezâlettir, bir fesahattir.
Meselâ: Birtek âyet olup yüzondört def'a tekrar edilen بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ cümlesi, Risale-i Nur'un Ondördüncü Lem'a'sında beyan edildiği gibi, Arşı Ferşe bağlıyan ve kâinatı ışıklandıran ve her dakika herkes ona muhtaç olan öyle bir hakikattır ki, milyonlar def'a tekrar edilse yine ihtiyaç vardır. Değil yalnız ekmek gibi her gün, belki hava ve ziya gibi her dakika ona ihtiyaç ve iştiyâk vardır.
Hem meselâ: Sûre-i طسم yedi defa tekrar edilen şu, اِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمِ âyeti, o sûrede hikaye edilen peygamberlerin necatlarını ve kavimlerinin azaplarını, kâinatın netice-i hilkati hesabına ve rubûbiyyet-i âmmenin nâmına o binler hakikat kuvvetinde olan âyeti tekrar ederek izzet-i Rabbâniyye, o zâlim kavimlerin azâbını ve Rahimiyyet-i İlâhiyye dahi enbiyanın necatlarını iktiza ettiğini ders vermek
(Sh:Asâ.59)