Bir gün askerler bir mahkûmu meydana çıkarırlar. Suçu ağır olmalıdır. O kadar çok kırbaç vururlar ki, derileri yarılır. Etlerinden sızım sızım kan sızar. Lâkin genç bir kere bile sesini çıkarmaz. Muhafızlar kan ter içinde kalır, nefeslenmek için dururlar. Bişr gence sokulup sorar: “Biliyor musun tahammülüne hayran kaldım.
- Nasıl ağlayıp bağırabilirim ki. Kalabalığın içinde sevdiğim kız var ve şu an beni görüyor.
- İyi ama Allahu Teâlâ seni her an görüyor. Onun edebini gözetmeyi hiç düşünmedin mi? Genç öyle bir “Allah” der ki kendinden geçer. Yüzlerce kırbaca direnen vücut bu aşka tâkat getiremez. Muhafızlar yanına koştuğunda, genç çoktan can vermiştir.
Bişr-i Hafi anlatıyor...
- Nasıl ağlayıp bağırabilirim ki. Kalabalığın içinde sevdiğim kız var ve şu an beni görüyor.
- İyi ama Allahu Teâlâ seni her an görüyor. Onun edebini gözetmeyi hiç düşünmedin mi? Genç öyle bir “Allah” der ki kendinden geçer. Yüzlerce kırbaca direnen vücut bu aşka tâkat getiremez. Muhafızlar yanına koştuğunda, genç çoktan can vermiştir.
Bişr-i Hafi anlatıyor...