Denis
Well-known member
Cüneydi Bağdadi hazretleri bir mürakabesinde diyor ki:
-“Hacca gidiyordum. Yolda birine rastladım. Altında bineği, ayağında ayakkabı, üstünde onu sıcaktan ve soğuktan koruyacak doğru dürüst bir libası yoktu.
Saçı sakalı bir birine karışmış tırnakları uzamış, divaneye benzer bir hali vardı.
Yanına sokulup ona:”
-“Nerden gelip nereye gidiyorsun?” diye sordum”
“Ondan Geldim, ona gidiyorum”dedi.
-“Neden ayağında bir çarık, üstünde seni koruyacak bir libas yok”
-“Gittiğim yerde onlara ihtiyacım yok”
-“Hem yanında azığın da yok”
-Misafir olan, ev sahibinin mekanında azıkla dolaşır mı”
-“Peki bineğin neden yok”
-Efendi hazır iken köle bineği ne yapsın”
Ona acıdım ve bir binek, bir çarık ile giyecek elbise ve biraz azık vermek istedim ama kabul etmedi.
-“Gittiğim yerde hesabını sorarlar nereden buldun diye, mahkeme-mahkeme dolaşamam”
Sonra onu bir daha görmedim. Hacca gidip vazifemizi yaptık. Bayram geldi. Vazifelerimiz bitti hepimiz ikramdan çıkıp kurban kestik, tıraş olduk.
Bir ara gözüm birine takıldı. Bir duvarın dibine çökmüş başını dizlerinin üstüne koymuş ağlıyordu. Yanaştım baktım bizim adam. Onu teselli etmek istedim.
-“Bak” dedim.
-“Vazifelerimiz çok şükür bitti. Çektiğimiz eziyet ve çilelerimiz sona erdi. Hepimiz hacı olduk, ihramdan çıktık, tıraş olduk, kurban kestik, bayram yapıyoruz.
Ağlama başını kaldır ve sende sevin! İnşallah Allah u Teala hepimizin haccını kabul etmiş ve bizleri de af etmiştir.
Dedim. Başını kaldırıp bana dedi ki:
-“Beni arıyorlar! Herkes sevinçli ve muradına ermiş. Aşık olan maşukuna, dertli olan dermanına, hasta olan ilacına, yasta olan bayramına kavuşmuş.
Bir ben kala kalmışım. Ne vazife yapacak takatım, ne kesecek kurbanım var!
Bugün herkes kurban vererek buradan ayrılıyorsa sen de şahit ol ki ben de sahip olduğum tek kurbanımı ona sunup gidiyorum”
Böyle söyleyince durumu daha iyi kavradım ve birazdan vefat edeceğini anladım.
Hemen tabut, kefen ve sabun tedarik etmek için oradan ayrıldım.
Böyle birinin cenaze masraflarını sağlayıp cenazesini kaldırmaya vesile olma sevabını kimseye kaptırma niyetinde değildim.
Malzemeleri hazırlayıpta oraya gelince bizim adamı orada göremedim.
Sağa sola sordum öyle birini gören yoktu.
Çok üzüldüm ve kendi kendime eyvah böyle büyük bir sevabı kaçırdım.
Birileri benden ünce davranıp onu defnetti mutlaka dedim.
Ben bu mahzunlukta iken bir ses geldi şöyle diyordu:”
-”Bu adamı dünyada Şeytan aradı ama bulamadı, Sekeratta Azrail aradı ama bulamadı, Mezarda Münker ile Nekir,
Cennette Rıdvan,Cehennemde Malik ve Semada Cebrail aradı ama bulamadı.”
-“Hayretten dehşete düştüm. Öyleyse bu adam nereye gitti?” aynı ses
-“Allahın cemalinde kayboldu!” dedi
