Konu: On Üçüncü Şuâ

ihanetlerle çürütmek ve mesleklerini fennin, felsefenin bazı düsturlarıylanazarlarından sukut ettirmektir ki, Nakşîlere ve ehl-i tarîkate karşı istimâl ettikleri aynı silâhla bizlere hücum ettiler, fakat aldandılar. Çünkü, Risale-i Nur’un meslek-i esası,ihlâs-ı tam ve terk-i enâniyet ve zahmetlerde rahmeti ve elemlerde bâki lezzetleri hissedip aramak ve fâni ayn-ı lezzet-i sefihânede elîm elemleri göstermek ve imanın bu dünyada dahi hadsiz lezzetlere medar olmasını ve hiçbir felsefenin eli yetişmediği noktaları ve hakikatleri ders vermek olduğundan, onların plânlarını inşaallah tamakîm bırakacak. Ve meslek-i Risale-i Nur ise tarîkatlere kıyas edilmez diye onları susturacak.
Bir lâtife: Bu sabah, yanımdaki jandarma koğuşundan biri beni çağırdı, pencereye çıktım.
Dedi: “Bizim kapımız kendi kendine kapandı. Ne yapıyoruz, açılmıyor.”

Ben de dedim: “Size işarettir ki, nöbettar olduğunuz ve üstlerinden kapı kapattığınız adamlar içinde sizin gibi mâsumlar var. Hattâ on seneden beri görmediğim bir kardeşimle bir dakika görüşmek bahanesiyle bana ihanet ve başka bahaneyle dış kapımızın ikincisini dahi kapadılar. Onun cezası olarak sizin kapınız dahi kapandı.”

Said Nursî

Aziz, sıddık kardeşlerim,

Size dün yazdığım lâtifenin üç zerafeti var:

Birincisi: İstikbalde gelecek mübarek heyetin şahs-ı mânevîsinin bir mümessili olmasından, o şahs-ı mânevînin sırrıyla ve bereketiyle sürgülü kapı kendi kendine açıldığı gibi, yine o tahakkuk edip vücuda gelmiş mübarek heyetin bir mümessilinin on sene sonra yarım dakika benimle görüşmesi sebebiyle bana hiddet edildi. Ben de hiddet ettim, “Kapıları kapansın!” tekrar eyledim. Aynı günün gecesinin sabahında—hiç vuku bulmamış—kendi kendine nöbetçilerin kapıları kapandı, iki saat açılmadı.

İkinci zarafeti: Ben bir pusula müddeiumuma müdürle göndermiştim, içinde demiştim: “Ben tecriddeyim, kimseyle görüşemiyorum. Görüşsem de bu şehirde kimseyi tanımıyorum. Buranın belediyesi birisiyle ilâ âhir...” Sonra müddeiumumî

Nakşî: (bk. bilgiler – Şâh-ı Nakşibend)	Said Nursî: (bk. bilgiler – Bediüzzaman Said Nursî)
akîm: neticesiz, sonuçsuz	ayn-ı lezzet-i sefihâne: yasak zevk ve eğlencelerde bulunan lezzetin kendisi
aziz: çok değerli, izzetli	bâki: devamlı, kalıcı
düstur: kâide, kural	ehl-i tarîkat: tarîkata mensup olanlar
elem: acı, keder	elîm: acı ve sıkıntı veren
fâni: geçici, ölümlü	hadsiz: sayısız, sınırsız
heyet: genel yapı, meclis	ihlâs-ı tam: tam bir ihlâs, samimiyet
ilâ âhir: sonuna kadar	inşaallah: Allah izin verirse
istikbal: gelecek	istimâl etmek: kullanmak
lâtife: güzel ve ince mânâ	medar: kaynak, vesile
meslek-i Risale-i Nur: Risale-i Nur’un mesleği	meslek-i esas: esas mesleği
mübarek: bereketli, hayırlı	müddeiumumî: savcı
mümessil: temsilci	nazar: bakış, dikkat
nöbettar: nöbetçi	pusula: not kağıdı
rahmet: İlâhî şefkat, merhamet ve ihsan	sukut ettirmek: düşürmek, alçaltmak
sıddık: çok doğru ve bağlı	tahakkuk: gerçekleşme
tarîkat: tasavvufta Allah’a ulaştıran yol	tecrid: ayırma, yalnız başına bırakma
terk-i enâniyet: benliği, enâniyeti terk etmek	vuku bulmak: meydana gelmek
zerafet: incelik, zariflik	şahs-ı mânevî: belli bir kişi olmayıp bir topluluktan meydana gelen mânevî kişi, topluluk

demiş: “O tecridde mi?” Müdür demiş: “Yok.” İkisi bana itiraz etmişler. Aynı gün, yarım meczup ve yarım akraba biri yarım dakika benimle görüşmesi yüzünden öyle bir vaziyet gösterildi ki, hiçbir tecridde olmamış. Bana itirazları yüzlerine çarptı.
Üçüncüsü: Komşudaki haylâz gençlerin kapıda gürültüleri akşam yatsı ortasında bana zarar ederdi, fakat az idi. O kapıyı da aynı gün bir bahane ile kapattılar. Hem fena koku menzilimde ziyadeleşti, hem o haylazların kapıma yakın gürültüleri ziyadebana zarar verdi. Ben de yine “Kapıları kapansın, neden böyle yapıyorlar?” dedim. Aynı sabah o hâdise oldu.

Kardeşlerim,

Yeni hurufla yazdığınız iki mesele, cidden tesirini gösterdi. Birinci, İkinci, Üçüncü Meseleleri de yazılsa çok iyi olur. Fakat Hüsrev ve Tahirî gibi kalemleri Kur’ân’a ve Kur’ân hattına mahsus ve memur olmalarından bana endişe verir. Başkalar yazsalar daha münasiptir.

Aziz kardeşlerim,
Bir seneden beri bir parça, yani bir kilo kadar şehriye ve pirinçten sarf ediyordum. Şüphem kalmadı ki, büyük bir bereket içinde var. Şimdi siz bırakmıyorsunuz ki pişireyim. Öyle ise, onu size hem teberrük hem bereketli bir hediye ediyorum. O yıldız şehriyeden bir defa harika bir bereketi gördüm. Taneleri pişirdikten sonra kurutuyordum. Bir tek tane on mislinden ziyade büyük olduğunu ben ve başkaları gördük.

Aziz kardeşlerim,

Bu gece evrad ile meşgul olurken nöbetçiler ve başkalar işitiyorlardı. Kalbime geldi ki: “Acaba bu izhar, sevabını noksan etmiyor mu?” diye telâş ettim. Hüccetü’l-İslâmİmam-ı Gazâli’nin meşhur bir sözü hatıra geldi. O demiş: “Bazan izhar, çok defaihfâdan daha ziyade efdal olur.” Yani âşikâre yapmakta başkalar, ya istifade veya taklit etmek veya gafletten uyanmak veya dalâlette ve sefahette muannid ise, karşısında şeâir-i İslâmiye nev’inde izhar etmek, izzet-i diniyeyi

Hüccetü’l-İslâm: İslâmın delili	Hüsrev: (bk. bilgiler – Hüsrev Altınbaşak)
Tahirî: (bk. bilgiler)	aziz: çok değerli, izzetli
cihet: yön, taraf	dalâlet: hak yoldan ayrılma, sapkınlık
efdal: en faziletli, en üstün	evrad: virdler; zikirler
gaflet: âhirete, Allah’ın emir ve yasaklarına duyarsız davranma hâli, umursamazlık	huruf: harfler
ihfâ: gizleme	istifade: faydalanma, yararlanma
izhar: açığa çıkarma, gösterme	izhar etmek: göstermek, açığa çıkarmak
izzet-i diniye: dinin şeref ve üstünlüğü	meczup: İlâhî aşkla aklî dengesi değişmiş kimse, mecnun
menzil: yer, mekân	misl: eş değer
muannid: inatçı, direnen	müddeiumumî: savcı
münasip: uygun	nev’: çeşit, tür
sefahet: yasak zevk ve eğlencelere düşkünlük	teberrük: bereket vesilesi
tecrid: ayırma, yalnız başına bırakma	ziyade: çok
ziyadeleşmek: artmak, fazlalaşmak	İmam-ı Gazâli: (bk. bilgiler)
şeâir-i İslâmiye: İslâma sembol olmuş işaretler, iş ve ibadetler