Kur'an niçin aslından okunmalı?

Kur'an-ı Kerim'de altı yerde “Kur'anen Arabiyyen” ifadesi geçer. Yani Cenab-ı Hak, Kur'an-ı Kerim'i Arapça olarak indirdiğini bildirir. İbrahim suresinin 4. ayetinin meali de şöyledir:
“Hak dini onlara açıklasın diye, her peygamberi Biz kendi kavminin lisanıyla gönderdik. Sonra Allah, dilediğini sapıklığında bırakır, dilediğini de doğru yola iletir. Onun kuvveti herşeye galiptir ve O her şeyi hikmetle yapar.”

Bu durumda Kur'an'ın manası nasıl Allah'tan gelmişse, lafzı, ifadesi ve yazılışı bakımından da İlahidir. Kur'an dendiği zaman hem onun Arapça olarak okunan lafzı ve kelimeleri, hem de anlaşılan manası akla gelir. Bu iki hususiyeti birbirinden ayırmak, farklı mütalaa etmek mümkün değildir. Kur'an ancak kendi lisanı üzerine okunabileceği için, sadece o lisanın kendi harfleriyle yazılır, o harflerle okunur.

Araplardan başka Farsça, Hintçe, Çince, Uzakdoğu dilleriyle konuşan Müslümanlar da, biz Türkler de Müslüman oluşumuzdan bu yana Kur'an'ı Arapça olarak yazmış, o dille okumuşuz. İslam alimlerinin de ortak görüşü, Kur'an'ın başka dille yazılamayacağı yolundadır. Bunda ittifak vardır. Başka dille yazılan ancak meal, olur, tefsir olur. Ama o mealler Allah kelamının belli bir dilde açıklanmasıdır.

Zaten Kur'an'ı başka bir dille yazmak mümkün olmadığı gibi, başka bir dille doğru olarak okumak da mümkün değildir. Çünkü Kur'an harflerinin kendisine has özellikleri vardır. Bu harflerin bazılarının karşılığı ve okunuş şekli başka dilin alfabelerinde mevcut değildir. Söyleniş bakımından birbirine benzer harfler olsa da, mahreçleri (ağızdan çıkış yerleri) itibariyle de farklıdır. Mesela, Arapça için “lügat-ı dad” denir; yani Fatiha Suresinin sonundaki “veleddallin” deki “dad” harfi hiçbir lisanda bulunmamaktadır. Bu harfin bulunduğu bir kelimeyi başka bir lisanın ifade etmesi mümkün değildir.

Mesela Türkçede sadece “h” harfi yerine Arapça'da üç çeşit “h” harfi vardır. Noktasız “ha” noktalı “ha” ve ”he”.
Yine Kur'an harflerinin içinde üç adet “ze” vardır. Biri ince “ze”, biri peltek “zel”, diğeri de “zı” dır.
Türkçedeki “s” yerine üç harf bulunur. “Sin, sad” ve peltek “se”. Arapça'ya has bir harf vardır ki, o da “ayın” olarak okunan harftir. Bu harf başka bir dilde pek bulunmamaktadır.

Şimdi Kur'an harflerini bilmeyen bir kişi, yukarıdaki harfler Türkçe ile yazıldığı zaman nasıl okuyacaktır? Bu harfleri çıkaramadığı gibi, okuduğu kelime ve ayetler de birer Kur'an kelimesi ve ayeti olmaktan uzak olmaz mı?

İşte Latin harfleriyle yazılmış olan Kur'an'ı daha bunlar gibi pek çok mahzurlardan dolayı doğru olarak okumak mümkün değildir. Kur'an okumasını öğrenmek isteyen kimse ancak onu aslından okumak suretiyle öğrenebilir. Böylece sıhhatli bir neticeye varmış olur.

Hiçbir tercüme, asla orijinalinin yerini tutamadığı gibi, hiçbir tarif, hiçbir suret, hiçbir görüntü de aslının yerini alamaz, aslı gibi olamaz ..
Kur'an harfleri haricinde başka harfler ile yazılmış Kur'anî metinler, bir nevi okunuşların görüntüleri, suretleri oluyor; bir odaya tutulmuş ayna gibi, aynadaki görüntü ne kadar gerçek, ne kadar aslına uygun olabilir ve aslının verdiklerini sağlayabilir ?
belki başlangıç için bu tariflere, bu suretlere, bu kolaylıklara başvurulabilir ama aslından okumaya çalışmak istifade ve istifaza açısından kat be kat faydalı olacaktır Allah ın izniyle.

Ayrıca Elmalılı tefsirinin önsözünde okumuştum. Nasıl ki derideki bir cildin yerini başka bir deri tutamaz , aynı şekilde başka dildeki çeviriler de Kur'an-ı Kerim in yerini tutamaz. O yüzden buna tercümesi değil , meali denilir bu da çevirideki eksiklikten dolayıdır. Çünkü mealde biraz daha mana bakımından eksiklik söz konusudur. Çeviri olabilmesi için tam anlamıyla mecazi anlamda da uyuşması gerekir. Bu da mümkün değildir kaldı ki bir dilde bile bazen bir sözü başka bir sözle ifade etmek mümkün değildir...


Selam ve dua ile...