Kaç Kırık Kalbin Ahı Var Üzerinizde?

NuruAhsen

Sonsuz Temâþâ
Bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?
Kim bilir ne bekliyor, kalır mıyım ölür müyüm?
Ne malum dünya gözüyle, bir daha görür müyüm?



Radyoda Sezen Aksu söylüyor, dışarıda kar yağıyor…
Bardağımda sıcaklığı ıhlamurun, tadı damağımda bir garip kayganlık, içimde duyguların hasat sonu harmanı, savruldukça toza dönüyor her şey ve kağıt kesiği bir acıya dönüyor dokunduğum her yer …


2010’un ilk yazısı bu, bugün mağazadaki kız söyledi “elim hâlâ alışmadı 2010 yazmaya” diye “benim de dilim alışmadı" dedim, çıktım…

Oysa nelere alışmıyordu insan! Ne alışamam dediklerimize, NE UNUTULMUŞ VAATLERE…


Ne hayatta yapmam, yaptıramazlar denilenlere…
Ne “görmesem ölürüm” deyip görmeyince ölmediklerimize


Evet belki ölünmüyor ama adına da yaşamak denmiyor, biyolojik olarak hayat devam etse de psikolojik olarak öyle değil işte


Nelere alışıyor insan, alıştıkça şaşırdığı ne çok şeye

Siz kaç ayrılık yaşadınız mesela?

Kaç insanın çığlıkları var içinizde?
Kaç kişiyi öldürdünüz dilinizden dökülen hançer ucu sözlerinizle ?
En son hangi ayrılıkta kaldınız, kimi gömdünüz yüreğinizde bir yerlere?


Bir yerlerde ağladığını bildiğiniz kaç kırık kalbin ahı var üzerinizde?
Nelere alışıyor insan değil mi?

El de ayıplayıp, el de kınayıp, elinizde kalan ne çok ilahi adalete…
Ama buna da alışacak buna da katlanacak bunu da unutacaksın.
Neleri unuttuğunu hatırlasan, ne demek istediğimi anlayacaksın…



Dışarıda kar yağıyor, senenin İstanbul’a düşen ilk karı, sanki daha alımlı olacağını biliyor gibi sokak lambasına doğru gidiyor, sallana süzüle ahenkle…

Oysa o kadar yol alıp sonra ‘ıslak asfaltta’ çapı kadar yer tutup gideceğini ve yarın onu benden başka kimsenin hatırlamayacağını bilmiyor bile…

Nasıl diyordu şair;

“Bu gece yılbaşı….

Dışarıda kar yağıyor, dışarıda kar
Ve Tütüyor gözlerimde

Küllenmiş bir mangal gibi eski hatıralar

Peki biz nasıl başlamıştık bu yazıya:


Bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?
Kim bilir ne bekliyor, kalır mıyım ölür müyüm?

Ne malum dünya gözüyle bir daha görür müyüm?

Pişman değilim ama göçtüm kederden
Düşman değilim ama çöktüm erkenden

Bedirhan Gökçe
 

HAYA

Sevdam Davam
Dışarıda kar yağıyor, dışarıda kar
Ve Tütüyor gözlerimde


Küllenmiş bir mangal gibi eski hatıralar

Peki biz nasıl başlamıştık bu yazıya:


Bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?
Kim bilir ne bekliyor, kalır mıyım ölür müyüm?

Ne malum dünya gözüyle bir daha görür müyüm?

Pişman değilim ama göçtüm kederden
Düşman değilim ama çöktüm erkenden

ne güzel anlatmış içli bi yazı

teşekkürler abla
 
Üst