Rasûlüllâh Efendimiz (s.a.v) buyurdular ki: "Arefe günü Cenâb-ı Hakk'ın rahmeti o kadar geniştir ki, Cenâb-ı Hakk'ın arefe gününden fazla kullarını cehennemden âzâd ettiği bir gün yoktur. kim arefe gününde dünya ve ahirete ait bir hâcetini (ihtiyacını) Allah (c.c.)'tan dilerse, Hz.Allah (c.c.) hâcetini giderir. arefe gününün orucu geçen sene ve gelecek sene için kefârettir."
Hz.Âişe (r.anhâ) validemizin rivâyet ettiği bir hâdis-i şerifte Resûlüllah Efendimiz (s.a.v) buyuruyor ki: " Muhakkak cennette inciden, yakuttan, zebercetten, altından ve gümüşten köşkler vardır." Hz.Âişe vâlidemiz, "Yâ Resûlüllah bunlar kimler içindir?" diye sorar. Peygamberimiz (s.a.v) "Arefe günü oruçlu olanlar içindir." buyurur. ve devamla "Yâ Âişe, kim ki arefe günü oruçlu olursa Cenâb-ı Hak o kişi için hayırdan otuz kapı açar, şerden otuz kapıyı kapatır." Bir hâdis-i şerifte buyuruluyor ki: "Allah (c.c.) katında arefe gününden daha faziletli hiçbir gün yoktur. Arefe gününde Allah (c.c.)ü Teâlâ rahmeti ile dünya semâsına iner. İnsanlar ile gökteki meleklere karşı insanlarla iftihar edip "Kullarıma bakınız, âzabımı görmedikleri hâlde rahmetii umarak dar yollardan, yorgun argın, toz toprak içerisinde bana geldiler." buyurur. Hz.Ömer (r.a) rivâyet etti: Rasûlüllâh Efendimiz (s.a.v) buyurdular ki; "Kalbinde zerre mikraı ''îmân bulunan hiç kimse yoktur ki, arefe günü mağfiret olunmasın." Bu sözü işiten zât, "Yâ Resûlüllah, sadece arafatta bulunanlar mı, yoksa bütün insanlar mı?" diye sordu. Resûlüllah Efendimiz (s.a.v) "Bütün insanlar" buyurdu.
Resûlüllah Efendimiz (s.a.v) arefe günü akşamı ümmeti için duâ ettiler. Duâsına şöyle icâbet edildi: "Zâlim hâriç bütün ümmetin affedildi. Muhakkak ben mazlumun hakkını zâlimden alıcıyım." Peygamberimiz (s.a.v) "Yâ Rab, dilersen mazluma cennetini verir, zâlimi de affedersin" diye duâsına devam ettiler. Arefe akşamı buna cevap verilmedi. Sabah olunca Rasûlüllâh Efendimiz (s.a.v) duâsını Müdelife'detekrar ettiler. Orada, "istediğin veridi" buyuruldu. Bunun üzerine Rasûlüllâh Efendimiz (s.a.v) tebessüm ederek "Muhakkak Allah (c.c.)'ın düşmanı iblis duâmın kabulünü ve ümmetimin mağfiret olunduğunu öğrenince gâyet perişan bir vaziyette yerden toprak alıp başına saçıyordu. Onu böyle görünce güldüm." buyurdular.
