kenz-i mahfi
Sorumlu
DEHR (Arapça) (دهر)
Kelime manası olarak zaman, çok uzun zaman, ebedi, bin yıllık zaman, dünya gibi manalara gelmektedir.
“Dehr” kelimesinin çoğulu “edhûr” ve “duhûr” kelimeleridir. Klasik Arap dili sözlüklerinde genellikle “uzun zaman” olarak tanımlanmıştır. Klasik Arapça’da bir insanın hayat süresini ifade etmek için “dehrü fülân” denilmiştir. Aynı şekilde mecazi olarak yaşlı insanı ifade etmek için de “racülün duhriyyûn” denilmiştir. Yeni bir insanın bütün hayatı boyunca devam eden adet ve huyları istiare yoluyla “dehr” kelimesiyle ifade edilmiştir.
“Dehr” ile “zaman” kelimeleri arasında fark olduğu genel kabul görmüştür. Bir görüşe göre “zaman belli bir süreyi, dehr ise bölünemeyen bir zaman sürecini ifade eder” denilmiştir. Buna göre zaman, uzunluk ve kısalık gibi yönlerden bölünebilir bir mahiyette iken, dehr ise bu tür bölümlemelere tabi değildir.
"Zaman" kelimesi Kur'an-ı Kerimde geçmemekle birlikte zaman için kullanılan kelimeler geçmektedir.
"Dehr" kelimesi Kur'an-ı Kerim'de 2 yerde geçmektedir. Bunlar;
1.Dediler ki: Hayat ancak bu dünyada yaşadığımızdır. Ölürüz ve yaşarız. Bizi ancak zaman helâk eder. Bu hususta onların hiçbir bilgisi de yoktur. Onlar sadece zanna göre hüküm veriyorlar. (Casiye Suresi, 24.ayet)
2. İnsanın üzerinden, henüz kendisinin anılan bir şey olmadığı uzun bir süre geçmedi mi? (İnsan Suresi, 1.ayet)
Casiye Suresi'nin 24.ayetinde bahsedildiği gibi "Hayat ancak bu dünyada yaşadığımızdır. Ölürüz ve yaşarız. Bizi ancak zaman helâk eder" diyen ve Dehriyyun veya Dehrîler diye bilinen materyalist felsefi bir akım vardır. İslam aleminde 10.yüzyılda ortaya çıkan ve dehrin ve maddenin ilksiz ve sonsuz olduğunu iddia eden materyalist felsefe akımıdır. Ravend'de doğup Bağdatta yetişen İbni Ravendi'nin kurduğu, yalnız duyularla anlaşılabilen maddi dünyanın varlığını kabul edip, bunun dışında kalan dünyanın varlığına inanmamışlardır. Her şeyin maddeden meydana geldiğini ve yine maddeye dönüşeceğini savunmuşlardır. İslam alimleri tarafından Dehriyyun fikri, çok sert bir şekilde eleştirilmiştir. Dehriyyun düşüncesinde olanlar bazen Zenadıka, Melahide, İlhadiye gibi batıl düşüncelerle birlikte anılmıştır. Zamanı asıl olarak gören Dehriler, bir akım olarak varlığını koruyamamış olup, daha çok çeşitli batıni akımlar içinde varlıklarını sürdürmüşlerdir.
Dirilmeyi ve ahiret hayatını inkar eden Dehriler (materyalistler), ölümü "dehr" denen sürekli zamana veya tabiata bağlayarak, onun dışında ve üstündeki hakiki müessiri, Allah'ı tanımadıklarını ifade etmektedirler. Dehrilere göre ölümü, gece ve gündüz, yani zaman hazırlar. Ruhları alan bir ölüm meleği yoktur. Bütün olaylar zamana dayandırılır. Ama onlar bu inancı beslerken zandan başka hiçbir delile sahip değillerdir.
Kelime manası olarak zaman, çok uzun zaman, ebedi, bin yıllık zaman, dünya gibi manalara gelmektedir.
“Dehr” kelimesinin çoğulu “edhûr” ve “duhûr” kelimeleridir. Klasik Arap dili sözlüklerinde genellikle “uzun zaman” olarak tanımlanmıştır. Klasik Arapça’da bir insanın hayat süresini ifade etmek için “dehrü fülân” denilmiştir. Aynı şekilde mecazi olarak yaşlı insanı ifade etmek için de “racülün duhriyyûn” denilmiştir. Yeni bir insanın bütün hayatı boyunca devam eden adet ve huyları istiare yoluyla “dehr” kelimesiyle ifade edilmiştir.
“Dehr” ile “zaman” kelimeleri arasında fark olduğu genel kabul görmüştür. Bir görüşe göre “zaman belli bir süreyi, dehr ise bölünemeyen bir zaman sürecini ifade eder” denilmiştir. Buna göre zaman, uzunluk ve kısalık gibi yönlerden bölünebilir bir mahiyette iken, dehr ise bu tür bölümlemelere tabi değildir.
"Zaman" kelimesi Kur'an-ı Kerimde geçmemekle birlikte zaman için kullanılan kelimeler geçmektedir.
"Dehr" kelimesi Kur'an-ı Kerim'de 2 yerde geçmektedir. Bunlar;
1.Dediler ki: Hayat ancak bu dünyada yaşadığımızdır. Ölürüz ve yaşarız. Bizi ancak zaman helâk eder. Bu hususta onların hiçbir bilgisi de yoktur. Onlar sadece zanna göre hüküm veriyorlar. (Casiye Suresi, 24.ayet)
2. İnsanın üzerinden, henüz kendisinin anılan bir şey olmadığı uzun bir süre geçmedi mi? (İnsan Suresi, 1.ayet)
Casiye Suresi'nin 24.ayetinde bahsedildiği gibi "Hayat ancak bu dünyada yaşadığımızdır. Ölürüz ve yaşarız. Bizi ancak zaman helâk eder" diyen ve Dehriyyun veya Dehrîler diye bilinen materyalist felsefi bir akım vardır. İslam aleminde 10.yüzyılda ortaya çıkan ve dehrin ve maddenin ilksiz ve sonsuz olduğunu iddia eden materyalist felsefe akımıdır. Ravend'de doğup Bağdatta yetişen İbni Ravendi'nin kurduğu, yalnız duyularla anlaşılabilen maddi dünyanın varlığını kabul edip, bunun dışında kalan dünyanın varlığına inanmamışlardır. Her şeyin maddeden meydana geldiğini ve yine maddeye dönüşeceğini savunmuşlardır. İslam alimleri tarafından Dehriyyun fikri, çok sert bir şekilde eleştirilmiştir. Dehriyyun düşüncesinde olanlar bazen Zenadıka, Melahide, İlhadiye gibi batıl düşüncelerle birlikte anılmıştır. Zamanı asıl olarak gören Dehriler, bir akım olarak varlığını koruyamamış olup, daha çok çeşitli batıni akımlar içinde varlıklarını sürdürmüşlerdir.
Dirilmeyi ve ahiret hayatını inkar eden Dehriler (materyalistler), ölümü "dehr" denen sürekli zamana veya tabiata bağlayarak, onun dışında ve üstündeki hakiki müessiri, Allah'ı tanımadıklarını ifade etmektedirler. Dehrilere göre ölümü, gece ve gündüz, yani zaman hazırlar. Ruhları alan bir ölüm meleği yoktur. Bütün olaylar zamana dayandırılır. Ama onlar bu inancı beslerken zandan başka hiçbir delile sahip değillerdir.