kenz-i mahfi
Sorumlu
İFRİT (Arapça) (عفرىت)
Cinlerin reisi veya en güçlü, zeki, kurnaz ve zararlı olanıdır.
Bir görüşe göre Arapça (عفر) kökünden gelmektedir.
(عفر) kelimesinin manası ise “toza toprağa bulamak, bir kimseyi yere sermek, çok istenen bir nesnenin zihinde hayal edilip göze bu şekilde gözükmesi” demektir. “toz, toprak” manasına da gelmektedir.
Buna göre “ifrit” kelimesinin manası “kurnaz, şerir, çetin, yaratılışı güçlü, kızgın ve öfkeli kimse” demektir. Mecaz manasında olarak kızgınlıkla ortalığı birbirine katan kimse demektir. Bu hususiyetleri taşıyan insanlara da mecazen “ifrit” denilmiştir.
Cahiliye dönemi Arapları gözle görünmeyen varlıklara “hin” ve “cin” olarak ikiye ayırmışlardır. Cinlerin insanlarla beraber oturanına “amir”, çocuklara musallat olanına “ruh”, bunların zalim, bozguncu ve azgınlarına “şeytan”, kötülükte daha aşırı gidenlerine “mârid” ve en güçlü, en kötü olanlarına da “ifrit” demişlerdir. “İfrit” bir özel isim olmayıp bir cinsin adıdır. Cinler içinde en acımasız ve zalim olanı ve insana düşmanlıkta asla vazgeçmeyecek olanı ifritlerdir. İnsanlara o kadar kin beslerler ki insanın son anına kadar onu yoldan çıkarmaya çalışırlar ve musallat olurlar.
Kur’an-ı Kerim’de Neml Suresi’nin 39. ayetinde geçmektedir. Ayette mealen: “Cinlerden bir ifrit, “Sen Makamından kalkmadan önce ben onu sana getiririm, Ve hiç şüphesiz ben onun üzerine güçlü ve güvenilirim” dedi.” şeklindedir.
Risale-i Nur’da “ifrit” kelimesi toplam 8 defa zikredilmiştir. Bunlar:
1.Hem temessül-ü ervaha işaret eden Hazret-i Süleyman Aleyhiselam’ın ifritleri celb ve teshirine dair ayetler... (Sözler, sayfa 258)
2.Bir tabaka-i Arz, cinn ve ifritlerindir. (Mektubat, sayfa 82)
3....hem cinn ve ifrit ve sair muhtelif zîşuur ve zîhayat mahlukların âlemleri ve meskenleri olduğu... (Lem’alar sayfa 65)
4.Ehl-i keşfin Küre-i Arz’da ifritlere mahsus tabakasını bin senelik bir mesafe görmeleri, âlem-i şehadete ait Küre-i Arzın çekirdeğinde değil, belki âlem-i misalîdeki dallarının ve tabakalarının tezahürüdür. (Lem’alar, sayfa 66)
5....akrepler insan libası giymişler ve ifritler adam suretini almışlar... (Mesnevi-i Nuriye, sayfa 263)
6.... bir ifritin Hazret-i Süleyman’a “Gözünü açıp yummazdan evvel Belkıs’ın tahtını getiririm” demesine işaret eden... (İşarat-ül İ’caz, sayfa 208)
7.Fakat şimdi bu zamanda ejderhalar, ifritler hükmünde dinsizlik komitelerinin hücumları ve tahribatları zamanında müdafaamda, bende görünen o sinek kanadı kadar kusurları görmek, o hücum edenlere bir yardım hükmüne geçmektir. (Emirdağ Lahikası II, sayfa 153
8.Düşmanları tarafından ona bir hücum manası hatırına gelmemek, sırf namazdaki huzuruna pek çok olan düşmanları tarafından bir hücum tasavvuruyla namazdaki huzuruna mani olunmamak için bir muhafız ifriti dergah-ı İlahîden niyaz etmiş. (Emirdağ Lahikası II, sayfa 246)
Cinlerin reisi veya en güçlü, zeki, kurnaz ve zararlı olanıdır.
Bir görüşe göre Arapça (عفر) kökünden gelmektedir.
(عفر) kelimesinin manası ise “toza toprağa bulamak, bir kimseyi yere sermek, çok istenen bir nesnenin zihinde hayal edilip göze bu şekilde gözükmesi” demektir. “toz, toprak” manasına da gelmektedir.
Buna göre “ifrit” kelimesinin manası “kurnaz, şerir, çetin, yaratılışı güçlü, kızgın ve öfkeli kimse” demektir. Mecaz manasında olarak kızgınlıkla ortalığı birbirine katan kimse demektir. Bu hususiyetleri taşıyan insanlara da mecazen “ifrit” denilmiştir.
Cahiliye dönemi Arapları gözle görünmeyen varlıklara “hin” ve “cin” olarak ikiye ayırmışlardır. Cinlerin insanlarla beraber oturanına “amir”, çocuklara musallat olanına “ruh”, bunların zalim, bozguncu ve azgınlarına “şeytan”, kötülükte daha aşırı gidenlerine “mârid” ve en güçlü, en kötü olanlarına da “ifrit” demişlerdir. “İfrit” bir özel isim olmayıp bir cinsin adıdır. Cinler içinde en acımasız ve zalim olanı ve insana düşmanlıkta asla vazgeçmeyecek olanı ifritlerdir. İnsanlara o kadar kin beslerler ki insanın son anına kadar onu yoldan çıkarmaya çalışırlar ve musallat olurlar.
Kur’an-ı Kerim’de Neml Suresi’nin 39. ayetinde geçmektedir. Ayette mealen: “Cinlerden bir ifrit, “Sen Makamından kalkmadan önce ben onu sana getiririm, Ve hiç şüphesiz ben onun üzerine güçlü ve güvenilirim” dedi.” şeklindedir.
Risale-i Nur’da “ifrit” kelimesi toplam 8 defa zikredilmiştir. Bunlar:
1.Hem temessül-ü ervaha işaret eden Hazret-i Süleyman Aleyhiselam’ın ifritleri celb ve teshirine dair ayetler... (Sözler, sayfa 258)
2.Bir tabaka-i Arz, cinn ve ifritlerindir. (Mektubat, sayfa 82)
3....hem cinn ve ifrit ve sair muhtelif zîşuur ve zîhayat mahlukların âlemleri ve meskenleri olduğu... (Lem’alar sayfa 65)
4.Ehl-i keşfin Küre-i Arz’da ifritlere mahsus tabakasını bin senelik bir mesafe görmeleri, âlem-i şehadete ait Küre-i Arzın çekirdeğinde değil, belki âlem-i misalîdeki dallarının ve tabakalarının tezahürüdür. (Lem’alar, sayfa 66)
5....akrepler insan libası giymişler ve ifritler adam suretini almışlar... (Mesnevi-i Nuriye, sayfa 263)
6.... bir ifritin Hazret-i Süleyman’a “Gözünü açıp yummazdan evvel Belkıs’ın tahtını getiririm” demesine işaret eden... (İşarat-ül İ’caz, sayfa 208)
7.Fakat şimdi bu zamanda ejderhalar, ifritler hükmünde dinsizlik komitelerinin hücumları ve tahribatları zamanında müdafaamda, bende görünen o sinek kanadı kadar kusurları görmek, o hücum edenlere bir yardım hükmüne geçmektir. (Emirdağ Lahikası II, sayfa 153
8.Düşmanları tarafından ona bir hücum manası hatırına gelmemek, sırf namazdaki huzuruna pek çok olan düşmanları tarafından bir hücum tasavvuruyla namazdaki huzuruna mani olunmamak için bir muhafız ifriti dergah-ı İlahîden niyaz etmiş. (Emirdağ Lahikası II, sayfa 246)