ABDULLAH4
Forum Yöneticisi
Kalbini Temizle ve İffetini Muhafaza Et!
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“…Fuhşiyâtın (kötülük ve edepsizliğin) açığına da gizlisine de yaklaşmayın!..” (En’âm, 151)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Bir milletin içinde zina ve fuhuş ortaya çıkıp nihayet o millet bu suçu alenî olarak işlemeye başladığında, mutlaka içlerinde vebâ hastalığı ve kendilerinden önce gelip-geçmiş milletlerde vuku bulmamış başka hastalıklar yayılır.” (İbn-i Mâce, Fiten, 22; Hâkim, IV, 583/8623)
Peygamber Efendimiz’in, günaha düşmek üzere olan bir gence, mantıkî telkinlerde bulunarak iffetli olmanın lüzûmunu anlattığı şu hâdise, ne kadar ibretlidir:
Ebû Ümâme (ra) anlatıyor:
“Bir genç Peygamber Efendimiz’e geldi ve:
“–Yâ Rasûlallah! Zina için bana izin verir misiniz?” dedi.
Oradakiler hemen gencin üzerine yürüdüler ve azarlayarak “Sus, sus!” dediler.
Peygamber Efendimiz:
“–Yaklaş!” buyurdu.
Genç Hz. Peygamber’in yanına varıp oturdu.
Rasûlullah (sav) ona:
“–Böyle bir şeyi annen için ister misin?” diye sordu.
Genç:
“–Allah beni senin yoluna kurban etsin, hayır, vallâhi istemem yâ Rasûlallah!” dedi.
Allah Rasûlü (sav):
“–Diğer insanlar da anneleri için böyle bir şeyi istemezler” buyurdu.
Daha sonra Rasûlullah (sav), aynı soruyu kızı, kız kardeşi, halası, teyzesi için de sordu. Genç hepsine:
“–Allah beni senin yoluna kurban etsin, hayır, vallâhi istemem yâ Rasûlallah!” cevabını verdi.
Rasûlullah (sav) her defasında “diğer insanların da yakınları için böyle bir şeyi istemeyeceklerini” hatırlattı. Konuşmanın sonunda mübârek elini gencin üzerine koydu ve:
“Allah’ım, bunun günahlarını affet, kalbini temizle ve iffetini muhâfaza eyle!” diye dua etti.
Genç bundan sonra böyle bir şeye hiç tenezzül etmedi.” (Ahmed, V, 256-257; Heysemî, I, 129)
Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri)
el-Azîz: Dengi ve benzeri bulunmayacak derecede değerli ve şerefli olan, güçlü ve yenilmez olan, daima galip gelen, mağlup edilmesi mümkün olmayan demektir.
Kısa Günün Kârı
Zina, öteden beri insan aklının, ahlâk ve hukuk nizamlarının ve diğer semâvî dinlerin tamamen yanlış ve çirkin gördüğü bir davranış olup İslâm’da da büyük günahlardan sayılmıştır.
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“…Fuhşiyâtın (kötülük ve edepsizliğin) açığına da gizlisine de yaklaşmayın!..” (En’âm, 151)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Bir milletin içinde zina ve fuhuş ortaya çıkıp nihayet o millet bu suçu alenî olarak işlemeye başladığında, mutlaka içlerinde vebâ hastalığı ve kendilerinden önce gelip-geçmiş milletlerde vuku bulmamış başka hastalıklar yayılır.” (İbn-i Mâce, Fiten, 22; Hâkim, IV, 583/8623)
Peygamber Efendimiz’in, günaha düşmek üzere olan bir gence, mantıkî telkinlerde bulunarak iffetli olmanın lüzûmunu anlattığı şu hâdise, ne kadar ibretlidir:
Ebû Ümâme (ra) anlatıyor:
“Bir genç Peygamber Efendimiz’e geldi ve:
“–Yâ Rasûlallah! Zina için bana izin verir misiniz?” dedi.
Oradakiler hemen gencin üzerine yürüdüler ve azarlayarak “Sus, sus!” dediler.
Peygamber Efendimiz:
“–Yaklaş!” buyurdu.
Genç Hz. Peygamber’in yanına varıp oturdu.
Rasûlullah (sav) ona:
“–Böyle bir şeyi annen için ister misin?” diye sordu.
Genç:
“–Allah beni senin yoluna kurban etsin, hayır, vallâhi istemem yâ Rasûlallah!” dedi.
Allah Rasûlü (sav):
“–Diğer insanlar da anneleri için böyle bir şeyi istemezler” buyurdu.
Daha sonra Rasûlullah (sav), aynı soruyu kızı, kız kardeşi, halası, teyzesi için de sordu. Genç hepsine:
“–Allah beni senin yoluna kurban etsin, hayır, vallâhi istemem yâ Rasûlallah!” cevabını verdi.
Rasûlullah (sav) her defasında “diğer insanların da yakınları için böyle bir şeyi istemeyeceklerini” hatırlattı. Konuşmanın sonunda mübârek elini gencin üzerine koydu ve:
“Allah’ım, bunun günahlarını affet, kalbini temizle ve iffetini muhâfaza eyle!” diye dua etti.
Genç bundan sonra böyle bir şeye hiç tenezzül etmedi.” (Ahmed, V, 256-257; Heysemî, I, 129)
Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri)
el-Azîz: Dengi ve benzeri bulunmayacak derecede değerli ve şerefli olan, güçlü ve yenilmez olan, daima galip gelen, mağlup edilmesi mümkün olmayan demektir.
Kısa Günün Kârı
Zina, öteden beri insan aklının, ahlâk ve hukuk nizamlarının ve diğer semâvî dinlerin tamamen yanlış ve çirkin gördüğü bir davranış olup İslâm’da da büyük günahlardan sayılmıştır.