şu anda okuduğum Bir Hilal Uğruna kitabından bir bölüm...mutlaka okuyun değecek söz veriyorum...
buda kitaptan webcam le çektiğim Hüseyinin fotoğrafı..
1915 çanakkale...
Hayrolulu Hüseyin,henüz bıyığı terlememiş,çocuk görünümlü bir askerdi..
Arıburnu cephesine geldiği zaman komutan,onu cepheye sürmeye kıyamamış,saka olarak görevlendirmişti.Hüseyin,Bigalı köyü civarındaki kuyulardan,alaya katırla su taşıyacaktı...
Hemen su damacanalarını katıra yükleyip işe koyuldu.Bir gün,beş gün derken günler günleri takip ediyor,Hüseyin görevini vukuatsız olarak sürdürüyordu..
Ağustos ayının altısından itibaren düşmaniArıburnu ve Anafarta cephelerinde geniş çaplı kuşatma harekatına girişmiş tepeler,mevziler el değiştirir olmuştu...
Hüseyin, böyle bir günde yine Bigalıya gitti,damacanalarını suyla doldurdu,geri dönüş yolunu adımlamaya başladı.Alay cephesine yaklaşmıştıki,kızılca kıyamet koptuiDüşman mermileri birbiri ardınca sağına,soluna düşüyordu.Hemen bir çukur buldu, katırı oraya çekti,bombardımanın geçmesini bekledi ama ne mümkün.Vakit akşama yaklaşmış bölüğün suyu geçikmişti..
Akşam olup, bombardıman biraz azalınca Hüseyin, katıra deh dedi, biraz ilerledikten sonra, önünde iki karaltı belirdi.Bunlar Anzak askerleriydi.
tüfeklerini Hüseyine doğrultup,bağırdılar:
" dur kımıldama !"
Hüseyin durdu.Eliyle su damacanalarını işaret ederek,
bir şeyler söylemeye çalıştı,ama derdini anlatamadı.
Anzaklar, Hüseyini katırıyla beraber komutanlarının huzuruna çıkardılar..
Hüseyin, kısa künye yaptı, komutanı saygıyla selamladı, konuştuda konuştu...
Anzak komutanı Hüseyinin bir şeyler söylemek istediğini anlayınca bir tercüman buldurdu.
Hüseyin başladı anlatmaya:
" bu suları bizim komutan size hediye olarak gönderdi.Hastaları, yaralıları vardır, içsinler, susuz kalmasınlar dedi..."
Anzak komutanı şaşırmıştı..Ağustos sıcağında bundan daha değerli hediye olamazdı.Bütün su kaynakları Türk tarafında idi, kendi hatlarında açtıkları kuyulardan deniz suyu çıkıyordu.Arıtarak içselerde kaynak suyu gibi olmuyordu..
Bu incelik karşılıksız kalmamalıydı.Anzaklar, katırdan su damacanalarını indirip, yerine konserve, tütün, çikolata, paketlerini yüklediler.
"Türk komutana hediyesi için teşekkür ettiğimizi ilet.Bizim bu hediyelerimizide kendisine götür.." deyip Hüseyini uğurladılar...
Hüseyin, kıvrak zekasıyla işi tatlıya bağlamış, paçayı kurtarmıştı..geç vakit bölüğe döndüğü zaman arkadaşlarına su yerine tütün, çikolata ve konserve dağıttı.Arkadaşları Hüseyine, bunları nerden bulduğunu sordular.Hüseyin olanı biteni bir bir anlattı .Gülüşmeler gecenin ileri saatlerine kadar dinmedi...
buda kitaptan webcam le çektiğim Hüseyinin fotoğrafı..
1915 çanakkale...
Hayrolulu Hüseyin,henüz bıyığı terlememiş,çocuk görünümlü bir askerdi..
Arıburnu cephesine geldiği zaman komutan,onu cepheye sürmeye kıyamamış,saka olarak görevlendirmişti.Hüseyin,Bigalı köyü civarındaki kuyulardan,alaya katırla su taşıyacaktı...
Hemen su damacanalarını katıra yükleyip işe koyuldu.Bir gün,beş gün derken günler günleri takip ediyor,Hüseyin görevini vukuatsız olarak sürdürüyordu..
Ağustos ayının altısından itibaren düşmaniArıburnu ve Anafarta cephelerinde geniş çaplı kuşatma harekatına girişmiş tepeler,mevziler el değiştirir olmuştu...
Hüseyin, böyle bir günde yine Bigalıya gitti,damacanalarını suyla doldurdu,geri dönüş yolunu adımlamaya başladı.Alay cephesine yaklaşmıştıki,kızılca kıyamet koptuiDüşman mermileri birbiri ardınca sağına,soluna düşüyordu.Hemen bir çukur buldu, katırı oraya çekti,bombardımanın geçmesini bekledi ama ne mümkün.Vakit akşama yaklaşmış bölüğün suyu geçikmişti..
Akşam olup, bombardıman biraz azalınca Hüseyin, katıra deh dedi, biraz ilerledikten sonra, önünde iki karaltı belirdi.Bunlar Anzak askerleriydi.
tüfeklerini Hüseyine doğrultup,bağırdılar:
" dur kımıldama !"
Hüseyin durdu.Eliyle su damacanalarını işaret ederek,
bir şeyler söylemeye çalıştı,ama derdini anlatamadı.
Anzaklar, Hüseyini katırıyla beraber komutanlarının huzuruna çıkardılar..
Hüseyin, kısa künye yaptı, komutanı saygıyla selamladı, konuştuda konuştu...
Anzak komutanı Hüseyinin bir şeyler söylemek istediğini anlayınca bir tercüman buldurdu.
Hüseyin başladı anlatmaya:
" bu suları bizim komutan size hediye olarak gönderdi.Hastaları, yaralıları vardır, içsinler, susuz kalmasınlar dedi..."
Anzak komutanı şaşırmıştı..Ağustos sıcağında bundan daha değerli hediye olamazdı.Bütün su kaynakları Türk tarafında idi, kendi hatlarında açtıkları kuyulardan deniz suyu çıkıyordu.Arıtarak içselerde kaynak suyu gibi olmuyordu..
Bu incelik karşılıksız kalmamalıydı.Anzaklar, katırdan su damacanalarını indirip, yerine konserve, tütün, çikolata, paketlerini yüklediler.
"Türk komutana hediyesi için teşekkür ettiğimizi ilet.Bizim bu hediyelerimizide kendisine götür.." deyip Hüseyini uğurladılar...
Hüseyin, kıvrak zekasıyla işi tatlıya bağlamış, paçayı kurtarmıştı..geç vakit bölüğe döndüğü zaman arkadaşlarına su yerine tütün, çikolata ve konserve dağıttı.Arkadaşları Hüseyine, bunları nerden bulduğunu sordular.Hüseyin olanı biteni bir bir anlattı .Gülüşmeler gecenin ileri saatlerine kadar dinmedi...