Onuncu Lem'a

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:32

Onuncu Lem’a

Şefkat Tokatları Risalesi

يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوۤءٍ تَوَدُّ لَوْ اَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ اَمَدًا بَعِيدًا وَيُحَذِّرُكُمُ اللهُ نَفْسَهُ وَاللهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَدِ1

âyetinin bir sırrını, hizmet-i Kur’âniyede arkadaşlarımın beşeriyet muktezası olarak sehiv ve hatalarının neticesinde yedikleri şefkat tokatlarını2 beyan etmekle tefsir ediyor. Hizmet-i Kur’âniyenin bir silsile-i kerameti ve o hizmet-i kudsiyenin etrafında izn-i İlâhî ile nezaret eden ve himmet ve duasıyla yardım eden Gavs-ı Âzamın bir nevi kerameti beyan edilecek. Tâ ki, bu hizmet-i kudsiyede bulunanlar, ciddiyetlerinde, hizmetlerinde sebat etsinler.

Bu hizmet-i kudsiyenin kerameti üç nevidir.

Birinci nevi: O hizmeti ihzar etmek ve hâdimlerini o hizmete sevk etmek cihetidir.

İkinci kısım: Mânileri bertaraf etmek ve muzırların şerrini def edip onları tokatlamaktır.

Bu iki kısmın hadiseleri çoktur, hem çok uzundur.HAŞİYE-1 Başka vakte tâliken, en hafif olan üçüncü bir kısımdan bahsedeceğiz.

Not

Dipnot-1 “Herkes hayır olarak ne işlemiş, kötülük olarak ne işlemişse, kıyamet gününde hepsini önünde hazır bulur. O zaman ister ki, işlediği kötülüklerle kendisi arasında büyük bir mesafe bulunsun. Allah, sizi kendisinden gelecek bir azaptan sakındırıyor. Çünkü Allah kullarına çok şefkatlidir.” Âl-i İmrân Sûresi, 3:30.

Dipnot-2 bk. Şûrâ Sûresi, 42:30. Ayrıca bk. Tirmizî, zühd: 57; Müsned: 2:287; 450.

Haşiye-1 Meselâ din muhaliflerinin, Nur talebelerine verdikleri azap ve sıkıntı ve ihanetlerden, kendileri dünyada daha ziyade cezasını çektiler, aynını gördüler.

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Gavs-ı Âzam: (bk. bilgiler – Abdülkâdir-i Geylânî)</TD><TD>bertaraf etmek: ortadan kaldırmak</TD></TR><TR><TD>beyan etme: açıklama</TD><TD>beşeriyet: insanlık</TD></TR><TR><TD>cihet: taraf, yön</TD><TD>def etmek: uzaklaştırmak</TD></TR><TR><TD>hadise: olay</TD><TD>haşiye: dipnot, açıklayıcı not</TD></TR><TR><TD>himmet: ciddî gayret, yardım</TD><TD>hizmet-i Kur'âniye: Kur’ân hakikatlerini yayma hizmeti</TD></TR><TR><TD>hizmet-i kudsiye: kutsal hizmet</TD><TD>hâdim: hizmetçi</TD></TR><TR><TD>ihzar etmek: hazırlamak</TD><TD>izn-i İlâhî: İlâhî izin, Allah’ın izni</TD></TR><TR><TD>keramet: Allah’ın bir ikramı olarak, Onun sevgili kullarında görülen olağanüstü hal ve hareket</TD><TD>muhalif: karşı görüşlü</TD></TR><TR><TD>mukteza: bir şeyin gereği</TD><TD>muzır: zararlı şeyler</TD></TR><TR><TD>nevi: tür, çeşit</TD><TD>nezaret etmek: gözetmek</TD></TR><TR><TD>sebat etme: bir konuda kararlı olma, vazgeçmeme</TD><TD>sehiv: yanılma</TD></TR><TR><TD>sevk etmek: yöneltmek </TD><TD>silsile-i keramet: kerametlerin zincirleme birbirini takibi</TD></TR><TR><TD>tefsir etme: açıklama, yorumlama</TD><TD>tâlik: sonraya bırakma</TD></TR><TR><TD>ziyade: fazla</TD><TD>âyet: Kur’ân’ın her bir cümlesi</TD></TR><TR><TD>şer: kötülük</TD></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:35

Üçüncü kısım şudur ki: Hizmette hâlisen çalışanlara fütur geldiği vakit şefkatli bir tokat yerler, intibaha gelerek yine o hizmete girerler. Bu kısmın hâdisâtı yüzden fazladır. Yalnız yirmi hadiseden on üç, on dördü şefkatli tokat yemişler, altı yedisi zecir tokatı görmüşler.

BİRİNCİSİ

Bu biçare Said’dir. Her ne vakit hizmete fütur verir, neme lâzım deyip hususî, nefsime ait işlerle meşgul olduğum zaman tokat yemişim. Hem de kanaatim geliyor ki, ihmalimden tokat yedim. Çünkü, hangi maksadım beni iğfale sevk etmişse, onun aksiyle tokat yerdim. Sair hâlis arkadaşlarımın da yedikleri şefkat tokatları, dikkat ede ede, benim gibi, hangi maksat için ihmal etmişse, onun aksiyle şefkat tokatlarını yediklerinden, kanaatimiz gelmiş ki, o hadiseler hizmet-i Kur’âniyenin kerametindendir.

Meselâ, bu biçare Said, Van’da ders-i hakaik-i Kur’âniye ile meşgul olduğum miktarca, Şeyh Said hâdisâtı zamanında vesveseli hükûmet, hiçbir cihette bana ilişmedi ve ilişemedi. Vakta ki neme lâzım dedim, kendi nefsimi düşündüm, âhiretimi kurtarmak için Erek Dağında harabe mağara gibi bir yere çekildim. O vakit sebepsiz beni aldılar, nefyettiler; Burdur’a getirildim.

Orada yine hizmet-i Kur’âniyede bulunduğum miktarca—o vakit menfilere çok dikkat ediliyordu; her akşam ispat-ı vücut etmekle mükellef oldukları halde—ben ve hâlis talebelerim müstesna kaldık. Ben hiçbir vakit ispat-ı vücuda gitmedim, hükûmeti tanımadım. Oranın valisi, oraya gelen Fevzi Paşaya şikâyet etmiş. Fevzi Paşa demiş, “Ona ilişmeyiniz, hürmet ediniz.” Bu sözü ona söylettiren, hizmet-i Kur’âniyenin kudsiyetidir. Ne vakit nefsimi kurtarmak, yalnız âhiretimi düşünmek fikri bana galebe etti, hizmet-i Kur’âniyede muvakkat fütur geldi; aksi maksadımla tokat yedim. Yani bir menfâdan diğerine, Isparta’ya gönderildim.

Isparta’da yine hizmet başına geçtim. Yirmi gün geçtikten sonra bazı korkak insanların ihtarlarıyla, “Belki bu vaziyeti hükûmet hoş görmeyecek. Bir parça teennî etsen daha iyi olur” dediler. Bende, tekrar yalnız kendimi düşünmek hatırası kuvvet buldu. “Aman, halklar gelmesin” dedim. Yine o menfâdan dahi üçüncü nefiy olarak Barla’ya verildim.

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Barla: (bk. bilgiler)</TD><TD>Burdur: (bk. bilgiler)</TD></TR><TR><TD>Erek Dağı: (bk. bilgiler)</TD><TD>Fevzi Paşa: (bk. bilgiler)</TD></TR><TR><TD>Isparta: (bk. bilgiler)</TD><TD>Said: (bk. bilgiler – Bediüzzaman Said Nursî)</TD></TR><TR><TD>Van: (bk. bilgiler)</TD><TD>biçare: çaresiz</TD></TR><TR><TD>cihet: yön, taraf</TD><TD>ders-i hakaik-i Kur'âniye: Kur’ân hakikatlerini ders verme</TD></TR><TR><TD>fütur: usanç, gevşeklik</TD><TD>galebe etmek: üstün gelmek</TD></TR><TR><TD>harabe: yıkık</TD><TD>hizmet-i Kur'âniye: Kur’ân hizmeti</TD></TR><TR><TD>hususî: özel</TD><TD>hâdisât: olaylar</TD></TR><TR><TD>hâlis: samimi, saf, temiz</TD><TD>hâlisen: samimî olarak</TD></TR><TR><TD>ihtar: hatırlatma, uyarı</TD><TD>intibaha gelmek: uyanmak</TD></TR><TR><TD>ispat-ı vücut: varlığını gösterme</TD><TD>iğfal: gaflete düşürerek kandırma, aldatma</TD></TR><TR><TD>kanaat: görüş, fikir</TD><TD>keramet: Allah’ın bir ikramı olarak bazı kişi ve varlıklarda görülen olağanüstü hal ve özellik</TD></TR><TR><TD>kudsiyet: kusur ve noksandan uzak oluş, kutsallık</TD><TD>menfi: sürgün edilen</TD></TR><TR><TD>menfâ: sürgün yeri</TD><TD>muvakkat: geçici olarak</TD></TR><TR><TD>mükellef: yükümlü</TD><TD>müstesna: bilinen şartların dışında olan</TD></TR><TR><TD>nefis: kişinin kendisi</TD><TD>nefy/nefiy: sürgün</TD></TR><TR><TD>sair: başka</TD><TD>sevk etmek: yöneltmek </TD></TR><TR><TD>teennî etmek: ihtiyatlı, tedbirli davranmak</TD><TD>vakta ki: ne zaman ki</TD></TR><TR><TD>vaziyet: durum</TD><TD>zecir: sakındırma</TD></TR><TR><TD>âhiret: öldükten sonra yaşanacak olan sonsuz hayat</TD><TD>Şeyh Said: (bk. bilgiler) </TD></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:38

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?><META name=description content=""><META name=keywords content=""><STYLE type=text/css media=all> body {font-family:'Trebuchet MS',Arial,serif;font-size:12.0pt} </STYLE>Barla’da ne vakit bana fütur gelmişse, yalnız kendimi düşünmek hatırası kuvvet bulmuşsa, bu ehl-i dünyanın yılanlarından, münafıklarından birisi bana musallat olmuş. Bu sekiz senede seksen hadiseyi, kendi başımdan geçtiği için hikâye edebilirim. Usandırmamak için kısa kesiyorum.

Ey kardeşlerim, başıma gelen şefkat tokatlarını söyledim. Sizlerin de başınıza gelen şefkat tokatlarını, izin verirseniz ve helâl etseniz, söyleyeceğim. Gücenmeyiniz. Gücenen olursa ismini tasrih etmeyeceğim.

İKİNCİSİ

Öz kardeşim ve en birinci ve yüksek ve fedakâr bir talebem olan Abdülmecid’in Van’da güzel bir evi vardı. İdaresi yerinde, hem muallim idi. Hizmet-i Kur’âniyenin daha revaçlı bir yeri olan hududa gitmekliğim için arzumun hilâfına olarak teşebbüs edenlere, içtihadınca, güya menfaatim için iştirak etmedi, rey vermedi. Güya, ben hududa gitseydim, hem hizmet-i Kur’âniye siyasetsiz, sâfi olmayacak, hem onu Van’dan çıkaracak idiler diye iştirak etmedi. Maksadının aksiyle şefkatli bir tokat yedi. Hem Van’dan, hem o güzel evinden, hem memleketinden ayrıldı. Ergani’ye gitmeye mecbur kaldı.

ÜÇÜNCÜSÜ

Hizmet-i Kur’âniyenin pek mühim bir âzâsı olan Hulûsi Bey, Eğirdir’den memlekete gittiği vakit, saadet-i dünyeviyeyi tam zevk ettirecek ve temin edecek esbab bulunduğundan, bir derece, sırf uhrevî olan hizmet-i Kur’âniyede fütura yüz göstermeye dair esbab hazırlandı. Çünkü, hem çoktan görmediği peder ve validesine kavuştu, hem vatanını gördü, hem şerefli, rütbeli bir surette gittiği için dünya ona güldü, güzel göründü. Halbuki, hizmet-i Kur’âniyede bulunana, ya dünya ona küsmeli veya o dünyaya küsmeli—tâ, ihlâsla, ciddiyetle hizmet-i Kur’âniyede bulunsun.

İşte, Hulûsi’nin kalbi çendan lâyetezelzel idi. Fakat bu vaziyet onu fütura sevk ettiğinden, şefkatli tokat yedi. Tam bir iki sene bazı münafıklar ona musallat oldular. Dünyanın lezzetini de kaçırdılar. Hem dünyayı ondan, hem onu dünyadan küstürdüler. O vakit vazife-i mâneviyesindeki ciddiyete tam mânâsıyla sarıldı.

DÖRDÜNCÜSÜ

Muhacir Hafız Ahmed’dir. O kendisi söylüyor:

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Abdülmecid: (bk. bilgiler – Abdülmecid Nursî)</TD><TD>Barla: (bk. bilgiler)</TD></TR><TR><TD>Ergani: (bk. bilgiler)</TD><TD>Eğirdir: (bk. bilgiler)</TD></TR><TR><TD>Hulûsi Bey: (bk. bilgiler – İbrâhim Hulûsi Yahyagil)</TD><TD>Muhacir Hafız Ahmed: (bk. bilgiler)</TD></TR><TR><TD>Van: (bk. bilgiler)</TD><TD>ehl-i dünya: dünyaya dalıp, âhireti düşünmeyenler</TD></TR><TR><TD>esbab: sebepler</TD><TD>fütur: usanç, gevşeklik</TD></TR><TR><TD>helâl etmek: izin vermek, bağışlamak</TD><TD>hilâf: aykırılık, terslik</TD></TR><TR><TD>hizmet-i Kur'âniye: Kur’ân hizmeti</TD><TD>hudud: sınır</TD></TR><TR><TD>ihlâs: ibadet ve davranışlarda sadece Allah’ın rızasını gözetme</TD><TD>içtihad: yorum</TD></TR><TR><TD>iştirak etmek: katılmak</TD><TD>lâyetezelzel: sarsılmaz</TD></TR><TR><TD>muallim: öğretmen</TD><TD>musallat olmak: sataşmak</TD></TR><TR><TD>mânâ: anlam</TD><TD>münafık: iki yüzlü, inanmadığı halde inanmış görünen</TD></TR><TR><TD>peder: baba</TD><TD>revaçlı: daha çok değer verilen</TD></TR><TR><TD>rey: oy</TD><TD>saadet-i dünyeviye: dünyaya ait mutluluk</TD></TR><TR><TD>sevk etmek: yönlendirmek</TD><TD>sâfi: arınmış, temiz</TD></TR><TR><TD>tasrih etmek: açıkça ifade etmek</TD><TD>teşebbüs etmek: başvurmak, girişmek</TD></TR><TR><TD>uhrevî: ahirete ait</TD><TD>valide: anne</TD></TR><TR><TD>vazife-i mâneviye: mânevî görev</TD><TD>vaziyet: durum</TD></TR><TR><TD>âzâ: organ, üye</TD><TD>çendan: gerçi</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE role=presentation cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY role=presentation><TR role=presentation></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:42

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?><META name=description content=""><META name=keywords content=""><STYLE type=text/css media=all> body {font-family:'Trebuchet MS',Arial,serif;font-size:12.0pt} </STYLE>Evet, ben itiraf ediyorum ki, hizmet-i Kur’âniyede âhiretim nokta-i nazarında içtihadımda hata ettim. Hizmete fütur verecek bir arzuda bulundum. Şefkatli, fakat şiddetli ve kefaretli bir tokat yedim. Şöyle ki:

Üstadım yeni icadlara HAŞİYE-1 taraftar olmadığı için—benim camim onun komşusudur; şuhur-u selâse geliyor—camimi terk etsem, hem ben çok sevap kaybediyorum, hem mahalle namazsızlığa alışacak. Yeni usul yapmazsam, men edileceğim. İşte bu içtihada göre, ruhum kadar sevdiğim Üstadımın muvakkaten başka bir köye gitmesini arzu ettim. Bilmedim ki, o yerini değiştirse, başka bir memlekete gitse, hizmet-i Kur’âniyeye muvakkaten fütur gelir. Tam o sıralarda ben tokat yedim. Şefkatli, fakat öyle dehşetli bir tokat yedim ki, üç aydır daha aklım başıma gelmedi. Fakat, lillâhilhamd, Üstadımın kat’î ihbarıyla, ona ihtar edilmiş ki, o musibetin her dakikası bir gün ibadet kadar hükmünde olduğunu rahmet‑i İlâhiyeden ümitvar olabiliriz. Çünkü o hata bir garaza binaen değildi. Sırf âhiretimi düşünmek noktasında o arzu geldi.

BEŞİNCİSİ

Hakkı Efendidir. Şimdi burada olmadığı için, Hulûsi’ye vekâlet ettiğim gibi ona da vekâleten derim ki:

Hakkı Efendi talebelik vazifesini hakkıyla ifa ederken, ahlâksız bir kaymakam geldi. Hem Üstadına, hem de kendine zarar gelmemek için, yazdıklarını sakladı. Muvakkaten hizmet-i Nuriyeyi terk etti. Birden, bir şefkat tokadı mânâsında, bin lirayı vermeye mükellef olacak bir dâvâ başına açıldı. Bir sene o tehdit altında kaldı. Tâ geldi, burada görüştük, avdetinde hizmet-i Kur’âniyeye, talebelik vazifesine girdi. Şefkat tokadının hükmü kalktı, tebrie etti.

Sonra Kur’ân’ı yeni bir tarzda HAŞİYE-2 yazmak hususunda talebelere bir vazife açıldı. Hakkı Efendiye de hisse verildi. Elhak, o hissesine sahip çıktı. Bir cüz’ü güzel yazdı. Fakat derd-i maişet zaruretiyle kendini mecbur bilip, gizli dâvâ vekâletine

Not

Haşiye-1 Yani, Türkçe ezan gibi, şeâir-i İslâmiyeye muhalif bid’atlardır.

Haşiye-2 Tevafuk mucizesini gösterir bir surette demektir.

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Hakkı Efendi: (bk. bilgiler)</TD><TD>Hulûsi: (bk. bilgiler – İbrahim Hulûsi Yahyagil)</TD></TR><TR><TD>avdet: geri dönme</TD><TD>bid’at: aslen dinde olmayıp sonradan çıkarılan din için zararlı adet ve uygulama</TD></TR><TR><TD>binaen: dayanarak</TD><TD>cüz: bölüm, kısım</TD></TR><TR><TD>derd-i maişet: geçim derdi</TD><TD>dâvâ açılma: bir suçla mahkemeye çıkma</TD></TR><TR><TD>dâvâ vekâleti: avukatlık </TD><TD>elhak: gerçekten</TD></TR><TR><TD>fütur: usanç, gevşeklik</TD><TD>garaz: kötü kasıt</TD></TR><TR><TD>haşiye: dipnot, açıklayıcı not</TD><TD>hizmet-i Kur'âniye: Kur’ân hizmeti</TD></TR><TR><TD>hizmet-i Nuriye: Risâle-i Nur için çalışma</TD><TD>icad: buluş</TD></TR><TR><TD>ifa etmek: bir işi gerçekleştirmek</TD><TD>ihbar: haber verme</TD></TR><TR><TD>ihtar edilmek: hatırlatılmak</TD><TD>içtihad: dinen kesin olarak belirtilmeyen bir konuda Kur’ân ve hadisten hüküm çıkarma</TD></TR><TR><TD>kat'î: kesin olarak</TD><TD>kefaret: günahlardan ve hatalardan arınma vasıtası</TD></TR><TR><TD>lillâhilhamd: ne kadar hamd ve şükürler varsa hepsi Allah’a mahsustur</TD><TD>men edilmek: yasaklanmak</TD></TR><TR><TD>muhalif: aykırı</TD><TD>musibet: belâ, dert</TD></TR><TR><TD>muvakkaten: geçici olarak</TD><TD>mânâ: anlam</TD></TR><TR><TD>mükellef: yükümlü</TD><TD>nokta-i nazar: bakış açısı</TD></TR><TR><TD>rahmet-i İlâhiye: Allah’ın rahmeti, şefkat ve merhameti</TD><TD>suret: şekil, biçim</TD></TR><TR><TD>tebrie etme: beraat etme, cezadan kurtulma</TD><TD>tevafuk: denk gelme, uygunluk</TD></TR><TR><TD>usul: metod, yol</TD><TD>vekâlet etmek: birinin yerini tutma</TD></TR><TR><TD>zaruret: zorunluluk </TD><TD>Üstad: (bk. bilgiler – Bediüzzaman Said Nursî)</TD></TR><TR><TD>âhiret: öldükten sonra yaşanacak olan sonsuz hayat</TD><TD>ümitvar: ümitli</TD></TR><TR><TD>şeâir-i İslâmiye: İslâma sembol olmuş iş ve ibadetler</TD><TD>şuhur-u selâse: üç aylar</TD></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:44

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?><META name=description content=""><META name=keywords content=""><STYLE type=text/css media=all> body {font-family:'Trebuchet MS',Arial,serif;font-size:12.0pt} </STYLE>teşebbüs etti. Birden, bir şefkat tokadı daha yedi. Kalemi tutan parmağı muvakkaten kırıldı. “Bu parmakla hem dâvâ vekâleti yapmak, hem Kur’ân’ı yazmak olmayacak” diye, lisan-ı mânâ ile ihtar edildi. Dâvâ vekâletine teşebbüsünü bilmediğimiz için, parmağına hayret ediyorduk. Sonra anlaşıldı ki, kudsî, sâfi hizmet-i Kur’âniye, gayet temiz, kendine mahsus parmakları başka işe karıştırmak istemiyor.

Her ne ise... Hulûsi Beyi kendim gibi bildim, ona bedel konuştum. Hakkı Efendi de aynen onun gibidir. Eğer benim vekâletime razı olmazsa, kendi tokadını kendi yazsın.

ALTINCISI

Bekir Efendidir. Şimdi hazır olmadığı için, ben, kardeşim Abdülmecid’e vekâlet ettiğim gibi, onun itimat ve sadakatine itimadım ve Şamlı Hafız ve Süleyman Efendi gibi bütün has dostlarımın hükümlerine, bildiklerine istinaden diyorum ki:

Bekir Efendi Onuncu Sözü tab etti. İ’câz-ı Kur’ân’a dair Yirmi Beşinci Sözü yeni huruf çıkmadan tab etmek için ona gönderdik. Onuncu Sözün matbaa fiyatını gönderdiğimiz gibi onu da göndereceğiz diye yazdık. Bekir Efendi, benim fakr-ı halimi düşünüp, matbaa fiyatı dört yüz banknot kadar olduğunu mülâhaza ederek ve kendi kesesinden vermek, belki Hoca razı olmaz diye, onun nefsi onu aldattı. Tab edilmedi. Hizmet-i Kur’âniyeye mühim bir zarar oldu. İki ay sonra, dokuz yüz lira hırsızların eline geçti. Şefkatli ve şiddetli bir tokat yedi. İnşaallah, zıyâa giden dokuz yüz lira, sadaka hükmüne geçti.

YEDİNCİSİ

Şamlı Hafız Tevfik’tir. O kendisi diyor:

Evet, itiraf ediyorum ki, ben bilmeyerek ve yanlış düşünerek hizmet-i Kur’âniyede fütur verecek harekâtım sebebiyle iki şefkatli tokat yedim. Şüphem de kalmadı ki, bu tokat o cihetten geldi.

BİRİNCİSİ: Lillâhilhamd, benim hatt-ı Arabiyem Kur’ân’a bir derece uygun bir tarzda ihsan edilmişti. Üstadım en evvel üç cüz bana yazdırmakla sair arkadaşlarıma taksim etti. Kur’ân yazmak iştiyakı, risalelerin tebyiz ve tesvidindeki hizmetime

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Abdülmecid: (bk. bilgiler – Abdülmecid Nursî)</TD><TD>Bekir Efendi: (bk. bilgiler – Bekir Bey)</TD></TR><TR><TD>Hakkı Efendi: (bk. bilgiler)</TD><TD>Hulûsi Bey: (bk. bilgiler – İbrahim Hulûsi Yahyagil)</TD></TR><TR><TD>Lillâhilhamd: ne kadar hamd ve şükürler varsa, hepsi Allah’a aittir</TD><TD>Süleyman Efendi: (bk. bilgiler – Sıddık Süleyman)</TD></TR><TR><TD>cihet: taraf, yön</TD><TD>cüz: bölüm, kısım</TD></TR><TR><TD>dâvâ vekâleti: avukatlık </TD><TD>fakr-ı hal: fakir bir halde olmak</TD></TR><TR><TD>fütur: usanç, gevşeklik</TD><TD>harekât: hareketler</TD></TR><TR><TD>has: özel</TD><TD>hatt-ı Arabiye: Arap harfleriyle yazılan yazı</TD></TR><TR><TD>hizmet-i Kur’âniye: Kur’ân hizmeti</TD><TD>huruf: harfler</TD></TR><TR><TD>ihsan edilmek: Allah tarafından bir nimetin sunulması, bağışlanması</TD><TD>ihtar etmek: hatırlatmak </TD></TR><TR><TD>istinaden: dayanarak</TD><TD>itimat: güven</TD></TR><TR><TD>iştiyak: çok arzu ve istek</TD><TD>i’câz-ı Kur’ân: Kur’ân’ın mu’cizeliği</TD></TR><TR><TD>kudsî: kutsal, mukaddes</TD><TD>lisan-ı mânâ: mânâ dili</TD></TR><TR><TD>muvakkaten: geçici olarak</TD><TD>mülâhaza etmek: değerlendirme yapmak</TD></TR><TR><TD>nefis: insanı daima kötülüğe, yasak olan zevk ve isteklere sevk eden duygu</TD><TD>ona bedel: onun yerine</TD></TR><TR><TD>sadakat: bağlılık</TD><TD>sair: diğer</TD></TR><TR><TD>sâfî: duru, katıksız, temiz</TD><TD>tab etmek: basmak</TD></TR><TR><TD>tebyiz: müsveddeyi temize çekme</TD><TD>tesvid: bir yazıyı ilk önce karalama halinde yazma</TD></TR><TR><TD>vekâlet etme: birinin yerini tutma</TD><TD>zıyâa gitme: zayi olma, kaybolma</TD></TR><TR><TD>Üstad: (bk. bilgiler – Bediüzzaman Said Nursî)</TD><TD>Şamlı Hafız Tevfik: (bk. bilgiler)</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE role=presentation cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY role=presentation><TR role=presentation></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:46

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?><META name=description content=""><META name=keywords content=""><STYLE type=text/css media=all> body {font-family:'Trebuchet MS',Arial,serif;font-size:12.0pt} </STYLE>arzumu kırdı. Hem Arabî hattı bulunmayan sair arkadaşlara tefevvuk edeceğim diye gururkârâne bir tavırda bulundum. Hattâ Üstadım yazıya ait bir tedbir bana söylediği vakit, “Bu iş bana aittir,” o vakit dedim. “Ben bunu biliyorum, ders almaya ihtiyacım yoktur” gibi mağrurâne söyledim. İşte bu hatama göre, fevkalâde, hiç hatıra gelmeyen bir tokat yedim. En az Arabî hattı olan bir kardeşime (Hüsrev’e) yetişemedim. Bizler bütün hayret ettik. Şimdi anladık ki, o bir tokattır.

İKİNCİSİ: Ben itiraf ediyorum ki, hizmet-i Kur’âniyedeki kemâl-i ihlâs ve sırf livechillâh için hizmeti, iki vaziyetim ihlâl ediyordu. Şiddetli bir tokat yedim. Çünkü ben bu memlekette garip hükmündeyim, garibim. Hem, şekvâ olmasın, Üstadımın en mühim bir düsturu olan iktisada ve kanaate riayet etmediğimden, fakr-ı hale mâruzum. Hodbin, mağrur insanlarla ihtilâta mecbur olduğumdan—Cenâb-ı Hak affetsin—mürüvvetkârâne bir surette riyâya ve tabasbusa da mecbur oluyordum. Üstadım çok defa beni ikaz ve ihtar ve tekdir ediyordu. Maatteessüf kendimi kurtaramıyordum. Halbuki, Kur’ân-ı Hakîmin ruh-u hizmetine zıt olan bu vaziyetimden şeytan-ı cinnî ve insî istifade etmekle beraber, hizmetimize de bir soğukluk, bir fütur veriyordu.

İşte ben bu kusuruma karşı şiddetli—fakat inşaallah şefkatli—bir tokat yedim. Şüphemiz kalmadı ki, bu tokat, o kusura binaen gelmiş. O tokad da şudur:

Sekiz senedir ben Üstadımın hem muhatabı, hem müsevvidi, hem mübeyyizi olduğum halde, sekiz ay kadar Nurlardan istifade edemedim. Bu hale hayret ettik. Ben de ve Üstadım da, “Bu neden böyle oluyor?” diye esbab arıyorduk. Şimdi kat’î kanaatimiz geldi ki, o hakaik-i Kur’âniye nurdur, ziyadır. Tasannu, temelluk, tezellül zulmetleriyle birleşemiyor. Onun için, bu nurların hakikatlerinin meâli benden uzaklaşıyor tarzında bulunarak bana yabanî görünüyor, yabanî kalıyordu. Cenâb-ı Haktan niyaz ediyorum ki, bundan sonra Cenâb-ı Hak bana o hizmete lâyık ihlâs ihsan etsin, ehl-i dünyaya tasannu ve riyâdan kurtarsın. Başta Üstadım olarak kardeşlerimden dua rica ediyorum.

Pür kusur Şamlı Hafız Tevfik

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Arabî hat: Arapça yazı</TD><TD>Hüsrev: (bk. bilgiler – Hüsrev Altınbaşak)</TD></TR><TR><TD>Kur’ân-ı Hakîm: her âyet ve sûresinde sayısız hikmet ve faydalar bulunan Kur’ân</TD><TD>ehl-i dünya: dünyaya dalıp, âhireti düşünmeyenler</TD></TR><TR><TD>esbab: sebepler</TD><TD>fakr-ı hal: fakir bir halde olma</TD></TR><TR><TD>fevkalâde: olağanüstü</TD><TD>fütur: usanç, gevşeklik</TD></TR><TR><TD>garip: kimsesiz</TD><TD>gururkârâne: gururlu bir şekilde</TD></TR><TR><TD>hakaik-i Kur’âniye: Kur’ân’ın hakikatleri, gerçekleri</TD><TD>hakikat: doğru gerçek</TD></TR><TR><TD>hizmet-i Kur’âniye: Kur’ân hizmeti</TD><TD>hodbin: bencil; sadece kendini gören, beğenen</TD></TR><TR><TD>ihlâl etmek: bozmak, karıştırmak</TD><TD>ihlâs: ibadet ve davranışlarda sadece Allah’ın rızasını gözetme; samimiyet</TD></TR><TR><TD>ihsan etmek: bağışlamak</TD><TD>ihtilât: görüşme, ilişkide bulunma</TD></TR><TR><TD>iktisad: tutumluluk</TD><TD>kemâl-i ihlâs: eksiksiz ve kusursuz ihlâs; bir şeyi sadece ve sadece Allah rızâsı için yapma</TD></TR><TR><TD>livechillâh: Allah için</TD><TD>maatteessüf: ne yazık ki</TD></TR><TR><TD>mağrur: gururlu</TD><TD>mağrurâne: gururlu bir şekilde</TD></TR><TR><TD>meâl: açıklama</TD><TD>mâruz olma: uğrama, yüz yüze gelme</TD></TR><TR><TD>mübeyyiz: müsveddeleri temize çeken kimse</TD><TD>mürüvvetkârâne: cömertçe</TD></TR><TR><TD>müsevvid: yazıları karalama olarak yazan</TD><TD>niyaz etmek: yalvarıp yakarmak</TD></TR><TR><TD>pür kusur: kusurlarla dolu</TD><TD>riayet etmek: uymak</TD></TR><TR><TD>rica etmek: ummak, ümit etmek</TD><TD>riyâ: gösteriş</TD></TR><TR><TD>ruh-u hizmet: hizmet ruhu</TD><TD>sair: başka</TD></TR><TR><TD>tabasbus: yaltaklanma, kendini küçülterek başkasına beğendirmeye çalışma</TD><TD>taksim etmek: bölüştürmek </TD></TR><TR><TD>tasannu: yapmacık harekette bulunmak</TD><TD>tedbir: çekip çevirme; birşeyi temin edecek veya def edecek yol</TD></TR><TR><TD>tefevvuk etme: üstün gelme, önüne geçme</TD><TD>tekdir: azarlama</TD></TR><TR><TD>temelluk: dalkavukluk</TD><TD>tezellül: alçalma</TD></TR><TR><TD>yabanî: yabancı</TD><TD>ziya: ışık</TD></TR><TR><TD>zulmet: karanlık</TD><TD>Üstad: (bk. bilgiler – Bediüzzaman Said Nursî)</TD></TR><TR><TD>Şamlı Hafız Tevfik: (bk. bilgiler)</TD><TD>şekvâ: şikayet, yakınma</TD></TR><TR><TD>şeytan-ı cinnî ve insî: cinlerden ve insanlardan olan şeytan</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE role=presentation cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY role=presentation><TR role=presentation></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:48

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?><META name=description content=""><META name=keywords content=""><STYLE type=text/css media=all> body {font-family:'Trebuchet MS',Arial,serif;font-size:12.0pt} </STYLE>SEKİZİNCİSİ

Seyrânî’dir. Bu zat, Hüsrev gibi Nura müştak ve dirayetli bir talebemdi. Esrar‑ı Kur’âniyenin bir anahtarı ve ilm-i cifrin mühim bir miftahı olan tevafukata dair Isparta’daki talebelerin fikirlerini istimzaç ettim. Ondan başkaları kemâl-i şevkle iştirak ettiler. O zat başka bir fikirde ve başka bir merakta bulunduğu için, iştirak etmemekle beraber, beni de kat’î bildiğim hakikatten vazgeçirmek istedi. Cidden bana dokunmuş bir mektup yazdı. “Eyvah!” dedim, “bu talebemi kaybettim.” Çendan fikrini tenvir etmek istedim. Başka bir mânâ daha karıştı. Bir şefkat tokadını yedi. Bir seneye karib, bir halvethanede (yani hapiste) bekledi.

DOKUZUNCUSU

Büyük Hafız Zühtü’dür. Bu zat, Ağrus’taki Nur talebelerinin başında nâzırları hükmünde olduğu bir zaman, Sünnet-i Seniyyeye ittibâ ve bid’alardan içtinâbı meslek ittihaz eden talebelerin mânevî şerefini kâfi görmeyerek ve ehl-i dünyanın nazarında bir mevki kazanmak emeliyle, mühim bir bid’anın muallimliğini deruhte etti. Tamamıyla mesleğimize zıt bir hata işledi. Pek müthiş bir şefkat tokadını yedi. Hanedanının şerefini zîrüzeber edecek bir hadiseye mâruz kaldı. Fakat, maatteessüf, Küçük Hafız Zühtü, hiç tokada istihkakı yokken, o elîm hadise ona da temas etti. Belki, inşaallah, o hadise onun kalbini dünyadan kurtarıp tamamıyla Kur’ân’a vermek için bir ameliyat-ı cerrahiye-i nâfia hükmüne geçer.

ONUNCUSU

Hafız Ahmed (r.h.) namında bir adamdır. Bu zat, risalelerin yazmasında iki üç sene teşvikkârâne bir surette bulunuyordu ve istifade ediyordu. Sonra ehl-i dünya zayıf bir damarından istifade etti. O şevk zedelendi. Ehl-i dünyaya temas etti—belki o cihetle ehl-i dünyanın zararını görmesin, hem onlara sözünü geçirsin

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Ağrus: (bk. bilgiler)</TD><TD>Hafız Ahmed: . Dereli Hâfız Ahmed Efendi olarak bilinir. Isparta’nın Dereli Mahallesinde ikamet ediyordu</TD></TR><TR><TD>Hafız Zühtü: (bk. bilgiler)</TD><TD>Hüsrev: (bk. bilgiler – Hüsrev Altınbaşak)</TD></TR><TR><TD>Isparta: (bk. bilgiler)</TD><TD>Seyrânî: (bk. bilgiler)</TD></TR><TR><TD>Sünnet-i Seniyye: Peygamberimizin söz, fiil ve hareketlerine dayanan yüce prensipler</TD><TD>ameliyat-ı cerrahiye-i nâfia: vücudun faydasına olan cerrahî ameliyat</TD></TR><TR><TD>bid’a: dinin aslında olmadığı halde, sonradan dine sokulan zararlı âdet ve uygulama</TD><TD>cihet: taraf, yön</TD></TR><TR><TD>deruhte etmek: üzerine almak</TD><TD>dirayet: kabiliyet, incelikleri kavrayış</TD></TR><TR><TD>ehl-i dünya: sadece dünya ile ilgilenen, âhireti düşünmeyen kişiler</TD><TD>elîm: acı ve sıkıntı veren</TD></TR><TR><TD>emel: arzu, istek</TD><TD>esrar-ı Kur’âniye: Kur’ân’ın sırları</TD></TR><TR><TD>hadise: olay</TD><TD>hakikat: doğru gerçek</TD></TR><TR><TD>halvethane: yalnızca ibadet etmek ve çile doldurmak için kapanılan oda</TD><TD>hanedan: sülale</TD></TR><TR><TD>ilm-i cifir/cifir: Arap alfabesindeki her bir harfe sayısal değer verilerek söylenenlerden ve yazılanlardan anlam çıkarma ilmi</TD><TD>istifade etmek: faydalanmak</TD></TR><TR><TD>istihkak: hak etme</TD><TD>istimzaç etme: farklı şeyleri bir araya getirme</TD></TR><TR><TD>ittibâ: uyma</TD><TD>ittihaz etme: edinme</TD></TR><TR><TD>içtinâb: uzak durma, sakınma</TD><TD>iştirak etmek: katılmak</TD></TR><TR><TD>karib: yakın</TD><TD>kat’î: kesin</TD></TR><TR><TD>kemâl-i şevk: tam ve kusursuz bir istek</TD><TD>kâfi: yeterli</TD></TR><TR><TD>maatteessüf: ne yazık ki</TD><TD>mevki: yer, makam</TD></TR><TR><TD>miftah: anahtar</TD><TD>muallim: öğretmen</TD></TR><TR><TD>mânevî: mânâya ait, maddî olmayan</TD><TD>mânâ: anlam</TD></TR><TR><TD>mâruz kalmak: bir şeyle yüz yüze gelmek</TD><TD>müştak: arzulu, istekli, düşkün</TD></TR><TR><TD>nazar: bakış, göz</TD><TD>nâzır: bakan, gözetici</TD></TR><TR><TD>risale: Risale-i Nur’u oluşturan bölümler</TD><TD>suret: şekil</TD></TR><TR><TD>tenvir etmek: aydınlatmak</TD><TD>tevafukat: birbirine uygun gelişmeler</TD></TR><TR><TD>teşvikkârâne: teşvik ederek, bir şeye yönlendirerek</TD><TD>zat: kişi</TD></TR><TR><TD>zîrüzeber etmek: yerle bir etmek, yıkmak</TD><TD>çendan: gerçi</TD></TR><TR><TD>şevk: bir şeye duyulan arzu ve istek</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE role=presentation cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY role=presentation><TR role=presentation></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:50

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?><META name=description content=""><META name=keywords content=""><STYLE type=text/css media=all> body {font-family:'Trebuchet MS',Arial,serif;font-size:12.0pt} </STYLE>ve bir nevi mevki kazansın ve dar olan maişetine bir suhulet olsun. İşte, hizmet‑i Kur’âniyeye o suretle, o yüzden gelen fütur ve zarara mukabil iki tokat yedi. Biri: Dar maişetiyle beraber beş nüfus daha ilâve edildi, perişaniyeti ehemmiyet kesb etti. İkinci tokat: Şeref ve haysiyet noktasında hassas ve hattâ birtek adamın tenkit ve itirazını çekemeyen o zat, bilmeyerek bazı dessas insanlar onu öyle bir surette kendilerine perde ettiler ki, şerefi zîrüzeber oldu, yüzde doksanını kaybetti ve yüzde doksan adamı aleyhine çevirdi. Her ne ise, Allah affetsin, belki inşaallah bundan intibaha gelir, yine kısmen vazifesine döner.

ON BİRİNCİSİ

Belki rızası yok diye yazılmadı.

ON İKİNCİSİ

Muallim Galip’tir (r.h.). Evet, bu zat, sadıkane ve takdirkârâne, risalelerin tebyizinde çok hizmet etti ve hiçbir müşkilât karşısında zaaf göstermedi. Ekser günlerde geliyordu, kemâl-i şevkle dinliyordu ve istinsah ediyordu. Sonra kendine otuz lira ücret mukabilinde umum Sözler’i ve Mektubat’ı yazdırdı. Onun maksadı, memleketinde neşretmek ve hem hemşehrilerini tenvir etmekti. Sonra, bazı düşünceler neticesinde, risaleleri tasavvur ettiği gibi neşretmedi, sandığa bıraktı. Birden, elîm bir hadise yüzünden bir sene gam ve gussa çekti. Risalelerin neşriyle ona adâvet edecek resmî birkaç düşmanlara bedel, zalim, insafsız çok düşmanları buldu, bir kısım dostlarını kaybetti.

ON ÜÇÜNCÜSÜ

Hafız Hâlid’dir (r.h.). Kendisi der:

Evet, itiraf ediyorum, Üstadımın hizmet-i Kur’âniyede neşrettiği âsârın tesvidinde hararetli bir surette bulunduğum zaman, mahallemizde bir cami imamlığı vardı. Eski kisve-i ilmiyemi, sarığı bağlamak niyetiyle muvakkaten o hizmete fütur verip, bilmeyerek çekildim. Maksadımın aksiyle şefkatli bir tokat yedim. Sekiz dokuz ay imamlık ettiğim halde, müftünün çok vaadlerine rağmen, fevkalâde bir surette, sarığı saramadım. Şüphemiz kalmadı ki, o kusurdan bu şefkatli

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Hafız Hâlid: (bk. bilgiler)</TD><TD>Muallim Galip: (bk. bilgiler – Ahmed Galip)</TD></TR><TR><TD>adâvet: düşmanlık</TD><TD>dessas: hilebaz, aldatıcı</TD></TR><TR><TD>ehemmiyet: önem</TD><TD>ekser: çoğunluk</TD></TR><TR><TD>elîm: acı ve sıkıntı veren</TD><TD>fevkalâde: olağanüstü</TD></TR><TR><TD>fütur: usanç, gevşeklik</TD><TD>gam: sıkıntı, üzüntü</TD></TR><TR><TD>gussa: üzüntü, tasa</TD><TD>hadise: olay</TD></TR><TR><TD>hararetli: çok istekli</TD><TD>haysiyet: itibar</TD></TR><TR><TD>hizmet-i Kur’âniye: Kur’ân hizmeti</TD><TD>intibah: uyanma</TD></TR><TR><TD>istinsah etmek: el ile yazarak çoğaltmak</TD><TD>kemâl-i şevk: tam ve kusursuz bir istek</TD></TR><TR><TD>kisve-i ilmiye: ilmi temsil eden elbise</TD><TD>maişet: geçim</TD></TR><TR><TD>maksad: gaye</TD><TD>mukabil: karşılık</TD></TR><TR><TD>muvakkaten: geçici olarak</TD><TD>müşkilât: zorluk</TD></TR><TR><TD>nevi: çeşit, tür</TD><TD>neşretmek: yaymak</TD></TR><TR><TD>sadıkâne: sadakatli bir şekilde</TD><TD>suhulet: kolaylık</TD></TR><TR><TD>suret: şekil</TD><TD>takdirkârâne: takdir ederek</TD></TR><TR><TD>tasavvur etmek: düşünmek, hayal etmek</TD><TD>tebyiz: karalama şeklinde yazılan bir yazıyı temize geçme</TD></TR><TR><TD>tenkit: eleştiri</TD><TD>tenvir etmek: aydınlatmak</TD></TR><TR><TD>tesvid: bir yazıyı karalama olarak yazmak</TD><TD>vaad: söz verme</TD></TR><TR><TD>zaaf: zayıflık, güçsüzlük</TD><TD>zalim: acımasız ve haksız davranan</TD></TR><TR><TD>zat: kişi</TD><TD>zîrüzeber: yerle bir etmek, yıkmak</TD></TR><TR><TD>Üstad: (bk. bilgiler – Bediüzzaman Said Nursî)</TD><TD>âsâr: eserler, kitaplar</TD></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 14:53

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?><META name=description content=""><META name=keywords content=""><STYLE type=text/css media=all> body {font-family:'Trebuchet MS',Arial,serif;font-size:12.0pt} </STYLE>tokat geldi. Ben Üstadımın hem bir muhatabı, hem bir müsevvidi idim. Benim çekilmemle tesvid hususunda sıkıntı çekmişti. Her ne ise, yine şükür ki, kusurumuzu anladık ve bu hizmetin de ne kadar kudsî olduğunu bildik. Ve Şah-ı Geylânî gibi, arkamızda melek-i sıyânet gibi bir üstad bulunduğuna itimad ettik.

Ez’afü’l-ibâd Hafız Hâlid

ON DÖRDÜNCÜSÜ

Üç Mustafa’nın küçücük üç tokat yemeleridir.

BİRİNCİSİ: Mustafa Çavuş (r.h.) sekiz senedir bizim hususî küçük camie, hem sobasına, hem gazyağına, hem kibritine kadar hizmet ediyordu. Hattâ gazyağını ve kibritini sekiz senedir kendi kesesinden sarf ettiğini sonra öğrendik. Cemaate, hususan Cuma gecelerinde, gayet zarurî bir iş olmayınca geri kalmıyordu. Sonra ehl-i dünya onun safvet-i kalbinden istifade ederek dediler ki:

“Sözlerin bir kâtibi olan Hafızın sarığına ilişecekler. Hem gizli ezan muvakkaten terk edilsin. Sen kâtibe söyle, cebir görmeden evvel sarığı çıkarsın.”

O bilmiyordu ki, hizmet-i Kur’âniyede bulunan birisinin sarığını çıkarmaya dair sözü tebliğ etmek, Mustafa Çavuş gibi yüksek ruhlulara pek ağırdır. Onların sözlerini tebliğ etmiş. O gece rüyada ben görüyordum ki, Mustafa Çavuş’un elleri kirli, kaymakam arkasında olarak odama geldi. İkinci gün ona dedim:

“Mustafa Çavuş, sen bugün kimle görüştün? Seni, elin mülevves bir surette kaymakamın arkasında gördüm.”

Dedi: “Eyvah! Bana böyle bir söz, muhtar söyledi, ‘Kâtibe söyle.’ Ben arkasında ne olduğunu bilmedim.”

Hem aynı günde bir okkaya yakın gazyağını camie getirmiş. Hiç vuku bulmayan, o gün kapı açık kalmış, bir keçi yavrusu içeriye girmiş, büyük bir adam gelmiş, keçi yavrusunun seccademe yakın bıraktığı muzahrefâtı yıkamak için, ibrikteki gazyağını su zannedip bütün o gazyağını, temizlik yapıyorum diye, camiin her tarafına serpmiş. Acaiptir ki, kokusunu duymamış. Demek, o mescid lisan-ı hal ile Mustafa Çavuş’a diyor: “Senin gazyağın bize lâzım değil. Ettiğin hata için, gazyağını kabul etmedim” diye işaret vermek için o adama koku işittirilmedi. Hattâ o hafta içinde, Cuma gecesinde ve birkaç mühim namazda, o kadar çalıştığı halde cemaate yetişemiyordu. Sonra ciddî bir nedamet, bir istiğfar ettikten sonra safvet-i asliyesini buldu.

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Hafız Hâlid: (bk. bilgiler)</TD><TD>Mustafa Çavuş: (bk. bilgiler)</TD></TR><TR><TD>acaip: hayret verici, şaşırtıcı</TD><TD>cebir: zorlama</TD></TR><TR><TD>cemaat: topluluk, grup</TD><TD>ehl-i dünya: dünyaya dalıp, âhireti düşünmeyenler</TD></TR><TR><TD>ez’afül-ibâd: kulların en zayıfı</TD><TD>hizmet-i Kur’âniye: Kur’ân hakikatlerini yayma hizmeti</TD></TR><TR><TD>hususan: özellikle</TD><TD>istifade etme: faydalanma</TD></TR><TR><TD>istiğfar: af dileme, tevbe etme</TD><TD>itimad etmek: güvenmek</TD></TR><TR><TD>kudsî: kutsal, mukaddes</TD><TD>lisan-ı hal: hal ve beden dili</TD></TR><TR><TD>melek-i sıyânet: koruyucu melek</TD><TD>muhatap: hitap edilen</TD></TR><TR><TD>muvakkaten: geçici olarak</TD><TD>muzahrefât: dışkı</TD></TR><TR><TD>mülevves: kirli, pis</TD><TD>müsevvid: yazıları ilk başta karalama şeklinde yazan kişi</TD></TR><TR><TD>nedamet: pişmanlık</TD><TD>okka: 1.283 grama karşılık gelen bir ağırlık ölçüsü</TD></TR><TR><TD>safvet-i asliye: temelden gelen saflık</TD><TD>safvet-i kalb: kalbin saflığı, temizliği</TD></TR><TR><TD>sarf etmek: harcamak</TD><TD>suret: şekil, görüntü</TD></TR><TR><TD>tebliğ etmek: bildirmek</TD><TD>tesvid: karalama şeklinde yazma</TD></TR><TR><TD>vuku bulmak: meydana gelmek</TD><TD>zarurî: zorunlu</TD></TR><TR><TD>Üstad: (bk. bilgiler – Bediüzzaman Said Nursî)</TD><TD>Şah-ı Geylânî: (bk. bilgiler – Abdülkâdir-i Geylânî)</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE role=presentation cellSpacing=0 cellPadding=0><TBODY role=presentation><TR role=presentation></TR></TBODY></TABLE>

**Ukbaa** · 21-06-2011 15:02

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?><META name=description content=""><META name=keywords content=""><STYLE type=text/css media=all> body {font-family:'Trebuchet MS',Arial,serif;font-size:12.0pt} </STYLE>İKİNCİ MUSTAFA’LAR: Kuleönü’ndeki kıymettar, çalışkan, mühim bir talebem olan Mustafa ile, onun çok sadık ve fedakâr arkadaşı Hafız Mustafa’dır (r.h.). Ben Bayramdan sonra, ehl-i dünya bize sıkıntı verip hizmet-i Kur’âniyeye fütur vermemek için, “Şimdilik gelmesinler,” diye haber göndermiştim. “Şayet gelecek olurlarsa birer birer gelsinler.” Halbuki bunlar, üç adam birden, bir gece geldiler. Fecirden evvel hava müsaitse gitmek niyet edildi. Hiç vuku bulmadığı bir tarzda, hem Mustafa Çavuş, hem Süleyman Efendi, hem ben, hem onlar, zâhir bir tedbiri düşünemedik, bize unutturuldu. Herbirimiz ötekine bırakıp ihtiyatsızlık ettik. Onlar fecirden evvel gittiler. Öyle bir fırtına onları iki saat mütemadiyen tokatladı ki, bu fırtınadan kurtulmayacaklar diye telâş ettim. Şimdiye kadar bu kışta ne öyle bir fırtına olmuş ve ne de bu kadar kimseye acımıştım. Sonra Süleyman’ı, ihtiyatsızlığının cezası olarak arkalarından gönderip, sıhhat ve selâmetlerini anlamak için gönderecektim. Mustafa Çavuş dedi: “O gitse o da kalacak. Ben de onun arkasından gidip aramak lâzım. Benim arkamdan da Abdullah Çavuş gelmek lâzım.” Bu hususta “Tevekkelnâ alâllah” dedik, intizar ettik.

Sual: Has dostlarınıza gelen musibetleri, tokat eseri deyip hizmet-i Kur’âniyede füturları cihetinde bir itab telâkki ediyorsun. Halbuki size ve hizmet-i Kur’âniyeye hakikî düşmanlık edenler selâmette kalıyorlar. Neden dosta tokat vuruluyor, düşmana ilişilmiyor?

Elcevap: 1 اَلظُّلْمُ لاَيَدُومُ وَالْكُفْرُ يَدُومُ sırrınca, dostların hataları, hizmetimizde bir nevi zulüm hükmüne geçtiği için, çabuk çarpılıyor. Şefkatli tokat yer, aklı varsa intibaha gelir.

Düşman ise, hizmet-i Kur’âniyeye zıddiyeti, mümânaati, dalâlet hesabına geçer. Bilerek veya bilmeyerek hizmetimize tecavüzü zındıka hesabına geçer. Küfür devam ettiği için, onlar ekseriyetle çabuk tokat yemiyorlar.

Nasıl ki, küçük kabahatleri işleyenlerin nahiyelerde cezaları verilir, büyük kabahatleri de büyük mahkemelere gönderilir. Öyle de, ehl-i imanın ve has dostların hükmen küçük hataları, çabuk onları temizlemek için, kısmen dünyada ve sür’aten verilir.2 Ehl-i dalâletin cinayetleri o kadar büyüktür ki, kısacık hayat-ı

Not

Dipnot-1
“Zulüm devam etmez, küfür devam eder.” El-Münâvî, Feyzu’l-Kadîr: 2:107.

Dipnot-2 bk. Şûrâ Sûresi, 42:30. Ayrıca bk. Tirmizî, Zühd: 57; Müsned: 2:287, 450.

<TABLE border=0 cellSpacing=2 cellPadding=0><TBODY><TR><TD>Abdullah Çavuş: (bk. bilgiler)</TD><TD>Hafız Mustafa: (bk. bilgiler – Mustafa Üstün)</TD></TR><TR><TD>Kuleönü: (bk. bilgiler)</TD><TD>Mustafa: (bk. bilgiler – Mustafa Ertürk)</TD></TR><TR><TD>Mustafa Çavuş: (bk. bilgiler)</TD><TD>Süleyman Efendi: (bk. bilgiler – Sıddık Süleyman)</TD></TR><TR><TD>Tevekkelnâ alâllah: “Allah’a tevekkül ettik, dayandık”</TD><TD>cihet: taraf, yön</TD></TR><TR><TD>cinayet: suç, hukuka uymayan davranış</TD><TD>dalâlet: hak yoldan ayrılma, sapkınlık</TD></TR><TR><TD>ehl-i dalâlet: doğru ve hak yoldan sapanlar, inançsız kimseler</TD><TD>ehl-i dünya: dünyaya dalıp, âhireti düşünmeyenler</TD></TR><TR><TD>ehl-i iman: Allah’a ve iman esaslarına inanan kimseler, mü’minler</TD><TD>ekseriyetle: çoğunlukla</TD></TR><TR><TD>fecir: sabah vakti</TD><TD>fütur: usanç, gevşeklik</TD></TR><TR><TD>hakikî: asıl, gerçek</TD><TD>hizmet-i Kur’âniye: Kur’ân hakikatlerini yayma hizmeti</TD></TR><TR><TD>ihtiyatsızlık: tedbirsizlik, önlem almama </TD><TD>intibaha gelmek: uyanmak, duyarlı hale gelmek</TD></TR><TR><TD>intizar etmek: beklemek</TD><TD>itab: azarlama</TD></TR><TR><TD>küfür: inkâr, inançsızlık</TD><TD>kıymettar: değerli</TD></TR><TR><TD>mümânaat: mani, engel</TD><TD>mütemadiyen: sürekli olarak</TD></TR><TR><TD>nahiye: bucak</TD><TD>nev: çeşit, tür</TD></TR><TR><TD>selâmet: esenlik, güven</TD><TD>sür’aten: hızla</TD></TR><TR><TD>tecavüz: saldırı</TD><TD>telâkki etmek: kabul etmek</TD></TR><TR><TD>vuku bulmak: meydana gelmek</TD><TD>zulüm: haksızlık</TD></TR><TR><TD>zâhir: açık, gözle görünür</TD><TD>zıddiyet: zıtlık</TD></TR><TR><TD>zındıka: dinsizlik</TD></TR></TBODY></TABLE>