Konu: Mustafa CİLASUN Şiirleri

Eyvallah kardeşim...
En kalbi duygularımla niyaz eğlerim...
Sağlık ve afiyet dileklerimle sürur dilerim efendim...

Alıp götüren ansa yürek bilmem niye hicranda!



Şimdi nefesim içim mukadder olan ne varsa
Sine yansa, kalp sızlasa, dil kurusa, göz kamaşsa, yaşamak umutsa
Rüyalar ilham olsa, hülyalar ufku kuşatsa, akıl iradem için refik olmayınca
Hesap karmaşık olunca, içinden çıkılamayan buhran konuksa, soralım naif insana


Ne sesin ilzamı sinemde gam ve nede heyecan
Nasip olmayacak her an, umudun rüknüyle nefeslenen her insan zan
Kan ki hilkatin her halinde anlamlaşan ve müddeti nefes için dolaşan ilham
Ne karın ağrısı, ne dervişin rüyası ve ummana dökülen dertlerin en alası aşk sevdası


Arif, gönül dilinden kal eder, kul gözyaşı döker
Nisa hissiyatın ikliminde ikamet edip, ülfetiyle dili edeple nazar eder
Hamiyetin payesini, sadakatin ianesini, gönlün teslimiyet için cehdini hasreder
Kalbi için tevdi edilen ne varsa, bahşedilen hikmetin sudurunda hicran edebi niyazsa

Şimdi tarifsizliğin farkında adımlamak kar’sa
Adam olmak için azimet en elzem olan vakıaysa, kul ihlâs umudunda
Aldatmak bilmem ki kim için kar’sa, nefesin müddeti ve o hesabı unutulunca
Kim çıkarsa çıksın karşıma hicran mütemadiyen yanımda, inayet kime nasip olurca


Bir teyze çıktı karşıma, dil kurumuş, ah sarmış
Ne kadar çektiği çile varsa hemen oracıkta fırsatını bularak aktarmış
Ne gençliğinden, ne hevesin eşkâlinden, ne gözün görmek istemediğin şeyden
Yıllarca suskunluğun, kimseye anlatamadığı yılgınlığın efkârıyla yeniden yaşıyordu


Ne kadar acıdım, bir zamanların nisasını andım
Edebi dairesinde nefeslenen, sadakatin fevkinde hayatını idame eden
Neslin güvenliğini, aklın ehemmiyetini, canın teslimiyetini, dinin kutsiyetini
Bihakkın terennüm ederek, neme lazımcılığı hiçleyerek, atisi için mefkûre addederek


İlimsiz, irfansız nefesin etkisinde ikamet etmeyerek
Tenin cazibesini, nefesin işvesini, cinselliğin hanesini örtmeyi bilerek
Gideceği hangi yol varsa, edebi maksatta uzaksa, hakkın tasnifinden yoksunsa
Hiç ağlama, zafiyetlerin sökün ettiği her halükarda ve tercihlerin hesabi olmayınca



Mustafa CİLASUN

Gün gamlı, hal yaslı, kalp efkârlı!



Ne vakit hüzünlenip, titresem!
Gözüm arkadayken hicranın demini terennüm etsem
Boynu bükük olarak bir köşede inleyim kendimden geçsem, neyi seyretsem
İbretin rüknünde, idrakin sökününde, hülyanın seraplaşan melaliyle söz mü etsem


Ne dile gelen mısralar vurgundur
Ne yıllara sâri bekleyen umutlar solup sararan urdur
Nefesi kesen, hazin bir şekilde hicranı davet eden hevesi heyecan sunumdur
Yar olmak, hal iklimini yudumlamak, aşk demine kanıp sevdaya koyulmak nurdur


Aynileşmek, halleşmek değildir
Refakat eden her kim varsa, uzletin farkın anlamazsa
Yaşarken ve heyecanın eşiğinde badeyken, ölümün masumluğunu anlamazsa
Nara atsa, harıyla buharlaşsa, nar için zevkine dalsa, kepuzeler refakatiyle ağlasa


Her gün bir vesileyle falını açsa
Talebi ve beklentisi maksat olunca, sunum pik yapsa
Dile gelen her ne varsa, ar kalbin ikliminden uzaksa, varlık yüreği kuşatmışsa
Dalgalar hıçkırsa, sema haşmetiyle yıldırım akıtsa, akıl hesabın eşiğinden uzaksa


Gün batımı, şafağın umudunda
Seherlerden sökün eden irfan, arza seslenen ezan nurda
Hadsiz ve sınırsız ne var durma söyle, kapasite kimin derdinde haydi sus de
Mezarın feyzi, nefesin fendi, insanın idraki akıl için hüküm değil mi ruh fevki inde


Aşk; ilhamıyla nurdur kul için
Keyfilik kimin derdiyse, tensellik iradi kaygıysa, seçim
Geçim ise halin bendinde, ruhun dirliğinde, mizanın her payesinde, akıl niçin
Öyle bir gün ki o, elem dert mi, inleyen can heves mi, çare adına hıçkırmak yeter mi



Mustafa CİLASUN

Ne aşkı şehre denim, gönül dilini bilirim!


Vuslatın iştiyakından arî nefesten kalan harı
Garip bir handa geceleyen canı, aşka hoyratça bakan bühtanı
Küskün sokaklarda sabahlayan hicranı, eleme yaslanan hüzzamı ve insanı
Nevi şahsına münhasır hezeyan saçan, hakikatin rahlesinden uzaklaşan âdemi canı


Siyaset ilmi, sosyolojik badirenin senasıdır
Mazisinden utanan, tarihin ibretli sahnesinden kaçan arsızdır
Edep dışlanınca, nefis nizama yabancıysa, hal hazanın solgunluğunu anınca
Ne fetretin ilzamı şarttır, ne med ceziri yaşatan hülyalar gamdır, adamlık ihsanladır


Göçenler ne söyle bilir misin, idrake ne dersin
Vicdanın solmayan lehçesinde ne kadar acizsin, yüreğinlesin
Kalbin firakından, halin dramından, ruhun serencamından elbet habersizsin
Niye yaşayan bir ölüsün, vehmin sofrasında hürsün, ne ölümden ne aşktan büyüksün


Dil kalbin akseden sedası olmadıkça elemdir
Gönül yar sevdasına kanmadıkça diyarı gamdır ve hicrandır
Hakikatin firkatine erişmek, iradeyi hasrederek çileyle yüzleşmek ibadattır
Ana dünya ve ahirin için cenahtır, şefkatin tevdisinde imtihandır, kalbin içinde ardır


Niye karayel halimi kuşatan bir efkârı hardır
Ecdadın payesi ruhum için manidarlaşan bir nazarı hazdır
Ney sesiyle, sazende nefesiyle, yar mecramı niyetiyle kalp için ibretli nazdır
Hayatın nihayetinde, erdemin izzetinde, şerefin payesinde mavera kimler için aşktır


Dile gelen ne varsa, aşktan yoksun bir nazarsa
Kalp sahibin sevdasından uzaksa, arzular kuşatan olsa da
Hazlanma, ruhun sessizliğinde ve kalbin açılan sahifesinde inşirah cenahtır
Takati tüketmeden, gözleri söndürmeden, dili dürmeden, kefene bürünmeden ferahtır


Dervişin gönlünden, Abidin zikrinden korkma
Haline yaban gelen her ne varsa, kalbin sesiyle bir kez daha anla
Zamanın hülyasına, nefsin arsızlığına, arzunun bahtsızlığına kanmadan ibreti yaşa
Ve yaşamaya muhtaç olduğun her ne varsa, rahmetin insicamında sunuluyordu sana


Mustafa CİLASUN

Şahadetin payesinde umudun sahnesinde!



Henüz sevdanın sahnesi açılmamıştı
Sine-i ahvalde ne kadar demlenen umut varsa, kalbi sızlatınca
Haberin vakti, saatin akdi, haşyetin kuşatan fevki bekleniyordu habersizce
Ne dil lal oluyor, ne kalp titriyor, gözyaşı dinmek bilmeden sökün edip öteye gidiyor


Gün, her şafağın sancısıyla soluyunca
Aşk; gönlün saltanatında hakikat için arafa kanarak ayıltınca
Hal, hasretin, kal hecedeki mealin, lal matlaşan dilin, har mücerret vaktindi
Ne söylense, tenin masumiyeti dillense, kalp sadakatin sahnesinde ve sevda ferinde


Ne parlayan yıldızların melali arzdır
Ne hali efkârında yutkunan sinelerin salası aşk rüknünde farktır
Kalp onu terennüm etmezse, ruh refakat ederek hakikate yönelmezse, ardır
Ne mezarların sırrı sultandır, ne meraka ram olan şahadet bir gamdır, aşkı rüyadır


Farkını fark eden her nefis kardadır
Kahpelik yapanlar ne kadar nara atsalar da ne büyük hüsrandadır
Ne devlet fütuhattır, ne nümayiş baht için vadedir, ibretin her sahnesi aşktır
Ne vah çekmek ne tuğyan ederek yerlerde çırpınmak hardır gönül yarası bir başkadır


Desiseleri planlayan kalpazandır
İhanet onun için en itibarlı bir sanattır, vesile olanlar ise ahmaktır
Ne bayrağın dalgalanması, ne hicranın pik yapması, ne de çığırtkanlık farkı
İlmi siyaset için defi hacettir, idrakten yoksun kalpler ihanetleri için hep sahnededir


Mehmetler emanet edilen nefestir
Azizliğine leke düşüren her kim varsa, lafazanlık yapıyorsa haindir
Düşman nefsin her hanesinde, maveradan habersizliği soluyunca, yok çare
Neslin emniyeti işgale ram edilince, kalp hakikatin nefesinden arîleşince yeis bizde


Ne keşkelerin bir muştusu var
Ne gerekçesiz teslimiyetin niteliği var, askeri kışlada korku kime kar
Anamın eşarbından, babamın umutlarından bilmem ki subay için, nasıl bir ar nar
Şekliyetten tırsan, maneviyatı hiçe sayarak tankları haklın içine salan güya aslan



Mustafa CİLASUN

Dil lal olsa, kalp aşkın süruruyla ağlasa!



Ne sen sor ve ne de ben maziyi anayım
Çıktığım yolculuğun, seyreden umudun kanatlarında bizarım
Ne hastayım, ne yas içinde karayım, sabrın anahtarıyla vesilelere kanarım
Aldatmaya yabancıyım, sadakate refakatçiyim, edebin cenahında hüzne çok razıyım


Mümbit toprağın, ana gibi bir yarım
Dağlardan sökün eden hicranın, dalgalardan nükseden harın
Letafetine muhtaç olduğum haki katın, rahlede okunan kitabın ve o aşkın
Suhuletinde bizar kaldığım efkârın, sinemi kuşatan ve ağlatan bir cenahın türabıyım


Salkım saçak açılıyor esrarı halin
İnşiraha tabi olan ne varsa, hasretin sulbünden mühürse arım
Geleceğin hülyasında, küskün düşlerin fulyasında, zikredilen ne varsa bizarım
Ne merminin barutunda ne nemrutun romanında açılmış sayfalar kalanıyla hesabım


Yar nazlı, nar namıyla çok farklı
İdrak halin perdesinde ihtişamlı, izan vicdan için şimdi gamlı
Ruhumun hicran sayfaları bilmem ki niye halim için çok efkârlı ve ağlamaklı
Dile gelen, hecelerle sökün eden, kelimeyle yüzleşen, cümle mealinde sudur niye saklı


Ne ummanın seyrine amadeyim
Ne melalin sükût ettiren burukluğunda yola bakan hancıyım
Bilmem ki kim için davacıyım, boyun büktürenin sancısıyla savrulan salayım
Kendi halimde ağlarım, şehre dilmeyen hicranımla, başıboş yalnızlığımla yolcuyum


Anlatamadım bir türlü gönlüme
Abat olduğum, sevdasına ram olduğum, hasretiyle uyuduğum
Hülyalarıyla savrulduğum, düşleriyle ayıldığım ve ağladığım hakikat bir arsa
Tefekkürün feyziyle nutkum durunca, iksirin ülfeti kalpte esince, sürurum ki fevkinde



Mustafa CİLASUN

Unutabilsem!



Sesinin zarafetiyle kuşattığı halimi
Nefesinin şad ettiği gönlümün hazin sahnesinde ki şevkini
Firakınla sendelediğim o masum gözlerini, bin hüzün bahşeden esenliğini
Hicranın teslim almış olduğu sine-i melalimi, boyun büktüren sessizliğin her halini


Nazar ettiğim ve yâd ettiğim edebini
Zihinlere taş çıkartan bilgeliğini, duruşun en naif fevkini
Ayan etmediğin, bakışlarını gizlediğin o meşum katreni, düşler sökününü
Taltif ederek, hamiyet göstererek lütfettiğin hilmini, lal olmuş dilinle efsun ettiğini


Hale destan olan ve sancıyla ayıltan
Dilin sarf ettiğini, kalbin titrediğini, başka farkla anlatan
Hasretin tavını, bahtın cenahını, sabrın ilhamını, kanaat zanaatını okutan
Hadiselerin sulbünden, medet ikliminden, umudun ayan olduğu rahlesindeki esinden


Sayfaları bir bir açtıran hikmetinden
Söz ediyordun aşkla ve o vakit alıp ummana sürüklüyordun
Kırmadan, kelimeleri katlamadan, cümleleri uzatmadan, meramı hal ahundan
Divan edebiyatının meftun bırakan hülyasından düşlerin insicamında anlattığından


Ne dede efendiyi, ne tamburi cemil beyi
Senanın ve sancının sazın dilinden, hicranın her badesinden
Güftelerin kadrinden, ressamın tuvalinden, hattatın sabırlı nefesinden giderken
Başka diyarlara götürüyordun ruhun hüznünü dindiriyordun, aşkla yüzleştiriyordun


Tutkunun, merakı celbeden saikasından
Nedenlerin zihnimi işgal eden ablukasından kurtarıyordun
Göçüp giden sine-i sürurumu yeniden ilga ederek, nefesinin azizliğini sarf ederek
Meftun bırakıyor gönlümü şad ediyordun hissettirdiğin ve varsa hiç unutamıyordum



Mustafa CİLASUN

Umudun senasında, hazan sancıysa!



Kim bilir nice çileler sökün etmiştir
Nefesin kadrinde güfteleşip, hicran ile dile ahu zar etmiştir
Ne dert nihayetsizdir, ne elem niyet için azizdir, hüzün sinenin en masum sesidir
Ne bir düştür, ne hicap edilen rüküştür, efkârın pervazlarında anlamlı bir yürüyüştür


Gariplik kim için bir ülfeti ibrettir
Gülmek bilmem ki niye külfettir, garaiplik içinde rezalettir
Tebessümü esirgemek dahi nice sineler için erktir, tarumarlaşan hülya keyfiyettir
Ahirin iştiyakı nihayet midir dünyevilik için serhatlık kalp için niye şirret adavettir


Nice sualin merakıyla ömür biter
Ter ki katmerleşerek ruhumun hicranıyla halime akın eder
Hissiyat nasıl söz dinler, gönül adabı muaşeret için niye gam çeker, irade meyleder
Ülfet farktır, akıl insan için en mübariz sanattır, resmedilen aksiseda aşkı cenahtır


Sevgi, ömür için en itibarlı aşktır
Sevda tutkudan arîleşen ve gönlü hasrettiren iffeti hardır
İrade idrakin, dil hissiyatın ve izan hakikatin rahlesinde en manidar maslahattır
Edep kalp için farktır, erden kul için cenahtır, ihlâs nihayetin için sadakatti hazdır


Ne renklerin nazarında bizar kal
Ne hissiyatın tarumarlığında naçarlığa yol al, aşktadır ar
Kalbin mümbit sahifesi, risalelerin hikâyesi, azimetin neşesi, maveranın sevgisi
Horlanan nisanın sesi zulmedilen nefsin titreyişi hakkın teslimiyetinde mizan esini


Arz kim için titrer, ruha meyleder
Kalbin hüzün sahifesini aralayarak, hicranı aşkı sorgular
Akıl ne işe yarar, müddeti nefes kim için hesabın şavkıyla sevda hazzına koyar
Korku idrak için en itibarlı ar, niteliksiz nefesi kim bir hesaba koyar, zan nara akar


Hüccetin esrarı hakikat için kar
Evrensellik temayülü, cemaat asabiyeti, nefsin tak iyesi
Ne akıl için vuslatı aralar, ne kalbin hicran sayfalarına aşkın süruruyla coşar
İşte o vakit nedamet çıkmaz sokak, izan harlaşarak kime hesap soracak, ağlayacak


Mustafa CİLASUN

Sırrın efkar perdesini aralamak yetmiyor
Hal ne kadar hasredilse, gönül sancıyla irkilse az geliyor
Ne ses yetiyor, ne heves serencamında vuslata erdiriyor, neyi bekliyor
Gözler ummanı temaşa ediyor, mavera temayülü nasip için sevda resmediyor




Ne kahtanın kahrı, ne üsküdarın efkarı
Nemrut dağının dinmeyen hicranı, platoların o insicamı
Mazinin kapanan sayfası, atinin hüzne gark eden ilzamı hali kuşatıyor
Ne anlamak kifayet ediyor, ne aşkın hakikatini terennüm etmek haz veriyor




Solan yaprağın ahında, aşkın sokağında
Ruhumum ihata eden hüznün münbit toprağının bağrında
Ağlamanın feryadıyla, yalnızlaşan ulviyetin hicranıyla ayılmak gerekiyor
Her nefesin, zevkin tutsağındaki sefilliğin ve aşikar edilen hazin acı veriyor




Laleler ki hüzün içinde, neleri bekliyor
Divan edebiyatının vahasında arzı edep içinde nazar ediyor
Gül açsa, dikeni kanatsa, zambak haykırsa, karanfiller ağlasa yetmiyor
Temaşa meylim efkarı için nida ediyor, ne hicran diniyor, ne hüzün bitiyor




Açılmak istiyorum açık denizin sesine
Vasıl olmayı diliyorum umudun rahikasındaki o asudeliğe
Ne yetimin çilesine, ne mahzunun terennüm ettiği bizarı aşk hecesine
Tahammülüm azalıyor, yüreğim burkularak hicrana seslenerek emekliyor




Nihayet bir canım, ne hoyrat bir kanım
Depdepe içinde soluyan bühtanım, nefsim için hezeyanım
Ne kalbin sesinde, ne ruhun efkarlı penceresinde, aşk ne uzak perde
Dil söylesede, göz hissiyatın meylinde, irade zafiyetyle söyle kimin emrinde




Musalla taşı, o naaşın hicran haykırışı
Mezarın meskun yakarışı, cemaatın bin bir dilde çırpınışı
Toprapın sessizliği, yüreği kalptan ayıran hecesi, nefsin garip uzleti
Neler anlatıyor, tevdi edilen ne varsa aklı o an bırakıyor, hesaba yakınıyor




Bir can ki ölümün idrakine matluptur
İnsandan gayri ne varsa, vakıadan habersiz dervişi erdir
Hakikatin perdesi kim için en mukayyetli edeptir, lisan için kalbiidir
Ölüm, nihayet değildir, mizan haşyete ram olmuş sebeptir, aşk kul içindir






Mustafa CİLASUN

Bilmem ki ümidin firakı kalbine ne söyler!



Ne lafza muhtaç harf, ne hecenin kavlinde bir af
Bilmem ki gönül niye hicran abadında tuhaf, efkârın ihtişamı ne ferah
Dert hilkatin temayülünde inşirah, kalbin latifliğinde mümbit bir felah ve refah
Ne çilenin güftesi elemin katresinde güneşe hasret hakikati, muştuya muhtaç ati aşk


Alıp götüren zaman, sormadan halini hasreder
Semada tebarüz eden yıldızlar, ruhumun aidiyetinden firkati lütfeder
Suya muhtaç nefesin, solumaya tabii hevesin, insan kimliğinden sudur eden halin
Niyetin asliyesinde gizlenen ferasetin, bahtına umut bağlayan nice gayretin o ülfetin


Rahlede boyun büktüren ihlâslı teslimiyetin
Kıraat edilen her sürenin serencamında dile gelen ayetlerin idraki halde
Ne kadar yaban kalırsan, korkulara kapılarak hayatını karatsan fayda kesp etmez
Nefesin ana tabi, kalbin sahibiyle kavi, vicdan senasında ve bakir toprağı aşk kokar


Ne kadar figan etsen, zevkle gününü gün etsen
Takat tevdi edilen bir sanattır, kalbin inşirahına taraftır, sevdaya ramdır
Anne niye her nefes için yârdir, şefkati ve hamiyetiyle ferahlatan bir canı revandır
Korku kim için kardır bühtan niye solduran cenahtır gereksiz hardır ibret aşkı nardır


Ne talan edilmiş ruhlar, ne yuhalanan zanlar
Kimler için muteberdir bahtı gazalar, figan ettiren anlar, zulmedilen canlar
Ne müstekbirin narası, ne arsızlık harı, müstezafların hülyası neye umut bağlar
Kim için ellerini açarak secdeye kapanıp yanar, canhıraş içinde efkârı sineye bağlar


Çok görme, meskûn mezarı görmeden geçme
Derdini anlatamayan, bahtın hülasasını yaşayan, hicrana kanarak ayılan
Nazarın her perdesinde, kalbin titrettiği vesileler içinde, tabi olunan her ne ise
Asabiyeti ihata eden rahleyse, tebessüm edip görmeden geç, eğer mukallitlik nitelikse



Mustafa CİLASUN